049.

"Jazeker, Hij is de koning van de draken. En jij? Jij bent zijn zusje." Ze zei het met een onbegrijpelijke toon. Was dit echt waar?
Ik wist niet waar aan ik moest denken. Of de pijn aan mijn enkels en polsen of het feit dat ik een broer had die koning was, van de draken.
Voor mijn gevoel was hij gewoon een neef. Mijn neef... Er sprong een gevoel bij me naar binnen. Een gevoel die ik niet begreep.
" Ow Hallo Mathias. Je bent te laat. De zon staat op het punt haar kracht te laten verliezen."
" Kim?!?!" ik hoorde wat beide zeiden maar het kwam niet echt binnen. Opeens...
" NEE HET IS NOG NIET TELAAT." Ik schreeuwde het uit met volle borst, en de pijn....... Ik voelde een kracht door mijn lichaam gaan en ik was opeens vrij. Ik wist niet wat ik deed maar ik deed iets met mijn handen en er kwam vanuit mijn hand een amberkleurig schicht uit. De krachtschicht raakte Yuki en ze vloog 2 meter de lucht in dwars door een pilaar. En op de grond Ik wist niet of ze nog leefde maar het voelde heel goed... Heel goed...