Chapter 7

Ene Neo Japan had ons uitgedaagd, als zij zouden winnen hun ons plek zouden innemen maar dat is hun niet gelukt. Het is 2-1 voor ons geworden, ik had er zelf 1 gemaakt met mijn Fire Tornado.
Na de wedstrijd kwam een meisje naar me toe en zei: "Hallo, ik ben Laurel Livingstone." "Lexi Blaze, aangenaam" probeerde ik zo aardig mogelijk te zeggen, ik had geen zin om in dit team vriendeloos te zijn.
"Speelde jij net niet mee met Neo Japan?" Vroeg ik aan Laurel. "Klopt maar die ene co Coach heeft gevraagd of ik in Inazuma Japan wou mee spelen." glimlachte Laurel. "Leuk, ben ik tenminste niet het enige meisje in dit team" grinnikte ik, ik voelde me nu al op me gemak bij Laurel. "Hey" hoorde ik een paar stemmen achter mij roepen, ik draaide me om en zag onze drie Managers staan waarvan ik de namen al ben vergeten. "Zijn wij geen meisjes dan?!" riep een van die drie overdreven uit.
"Ik bedoelde op het veld enzo" zei ik, ook al kwam het best wel bot uit mijn mond, het boeide me helemaal niks.
"O-owh, nou oke dan." Stammelde, volgens mij de dochter van onze co Coach.
"Laurel ga je mee naar mijn huis, ik heb nu helemaal geen zin om nog te gaan trainen enzo" grinnikte ik toen de drie meiden een beetje verbaast wegliepen, volgens mij omdat ik een beetje heel erg bot was geweest." "Is goed, ik heb nu niet echt meer zin om te gaan trainen." zei Laurel en we liepen op weg naar mijn huis.

- Bij mijn huis aangekomen -
Ik pakte mijn sleutels uit mijn jas zak, ik was weer eens mijn tas vergeten, zoals altijd. en maakte de deur open met een hand omdraai. "Kom binnen" grinnikte ik toen ze buiten blijf staan. "Wil je wat drinken?" Vroeg ik aan Laurel. "Uh, ja is goed, heb je cola?" Vroeg Laurel. "Ja hoor, ik pak dan even wat drinken, ga maar op de bank zitten ofzo." zei ik en liep naar de keuken om drinken in te schenken. ik pakte twee bekers, een voor Laurel en een voor mij, voor mij schonk ik water in en voor Laurel Cola, en liep weer terug met twee bekers met drinken naar de woonkamer.
"Hier" en ik ga het bekertje met Cola aan Laurel, en tot nu toe lukt het om mijn oude ik te zijn, waar ik erg blij mee ben.
"Ik wil jou best wel meer leren kennen, zullen we een soort spel doen waarmee we elkaar vragen mee gaan stellen?" Vroeg Laurel met een glimlach. "Jaah, lijkt me heel erg leuk" Glimlachte ik nu ook, ja ik begin nu wel heel erg op me oude ik te lijken, en ik hoop dat Laurel me hiermee kan gaan helpen.