Their home

"Kom mee, we gaan," zei Ea
"Maar we kunnen haar toch niet achterlaten," protseteerde Assin.
"Oh, dat kunnen we wel," mopperde Ea.
"Je weet wat ik bedoel," bracht Assin daartegenin.
Ea haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op en liep weg. ik voelde me eingelijk een béétje ongemakkelijk.
"kom maar mee hoor," zei Assin.
"vind Ea dat wel oké?" vroeg ik aarzelend.
"Nee," zei Assin simpel
"maar daar hoef je niet op te letten hoor," lachte hij toen hij mijn gezicht zag.
toen ik achter de 2 Yingzin aan liep viel er me opeens iets tebinnen.
Yingzin waren toch mannelijk en vrouwelijk?
waarom waren dit dan twee mannen?
ik durfde er niet naar te vragen dus ik volgde hen gewoon maar. Ineens was Ea verdwenen. verbaast keek ik in het rond. waar was hij in godnaam gebleven? veel tijd om hierover na te denken had ik niet want ik werd opgepakt en onder de witte mantel van Assin gestopt.
"hou je adem in, Enya," zei Assin.
ik knikte en nam een grote teug adem.
"hier gaan we," waarschuwde hij.
met een schok kwamen we in beweging. ik zag hoe alle bomen aan ons voorbij snelden. mijn mond viel bijna open. wat was Assin snel!
we renden vlak op een boom af.
waar was dit goed voor!?
ik kneep mijn ogen stijf dicht en zette me schrap voor de klap, maar die kwam er niet. in plaats daarvan voelde ik hoe ik weer neer gezet werd op de grond. één voor één opende ik mijn ogen. we waren in een onderaards huis!
verbaast keek ik in het rond. de muren hadden een soort beige-achtige kleur. in het midden van de kamer stond een klein, houten, ovalen tafeltje. aan elke kant lagen 2 kussens. aan de linker kant van de kamer stond een zetel die ingesloten zat in de muren, net alsof het uit de muur was gekapt aan de rechter kant stond een bed. ook dat was ingesloten door de beige muren. helemaal aan de overkant kon ik nog net een paar treden van een, uit steen gekapte, trap zien.
ik wilde naar voren lopen maar struikelde. ik had namelijk niet gezien dat ik op een trede stond van een klein trapje aan de ingang. Ea barstte in lachen uit.
"Ea, verdomme! lach haar niet uit! ze is gewoon nog wat versuft van de snelheid," verdedigde Assin me.
ik was hem er erg dankbaar voor want Ea hield morrend zijn mond.