Afternoon

Annie stapte uit de auto en rende naar het huis toe.
Het was niet echt wit wat ze eerst dacht, maar meer gelig en het had veel muurschilderingen en torentjes.
Annie keek er met open mond naar. Zo'n mooi huis had ze niet verwacht, Het zag er zo sprookjesachtig uit.
Haar moeder kwam ook uit de auto. 'Het is groot hé Annie?' zei ze.
'Ja, het is heel groot' zei Annie. 'En ook heel mooi'.
'Laten dan maar snel binnen gaan kijken!'.
Annie's moeder opende de deur en ze liepen tegelijk naar binnen door de grote deur.
Er was een enorme hal te zien met marmeren tegeltjes die een bloemenpatroon samenstelden.
'Wow' was het enige wat Annie zei. 'Ik had verwacht dat het een oud vervallen huis zou zijn, maar dit is prachtig!.
'Ik sta ook versteld' zei moeder. 'Wacht' zei Annie.
'Ik maak even snel een snapchat.
Annie pakte haar roze telefoon en maakte een selfie van de prachtige hal.
Daarna stuurde ze de foto op naar Rose en haar andere vriendinnen.
'Ik ga mijn nieuwe kamer bekijken' zei Annie.
'Is het een kamer met veel lichtroze, wit, en mintgroen?'.
'Ga maar snel kijken!'.
Annie rende de lange trap op die met een roodfluwelen stof bekleed was en botste bijna tegen een vreemde man op.
'Excuseert u mij meneer' zei Annie. 'Weet u waar mijn kamer is?. Wacht even, wie bent u eigenlijk?'
'Ik ben Frederick Cowbel de butler' zei de man met een stalen gezicht.
Iets aan de man stond Annie niet helemaal aan, maar ze had geen tijd om erover na te denken.
'Uw kamer' is aan het einde van de lange gebloemde gang' zei Frederick.
'U hoeft mij geen 'U' te noemen hoor' zei Annie.
'Maar eh, bedankt voor de info!'. Annie rende helemaal naar boven en kwam uit op een lange gang met bloemetjesbehang.
'Dit moet de lange gebloemde gang zijn' mompelde Annie. 'Dan moet die deur de deur naar mijn kamer zijn'.
Annie opende een deur met een porseleinen bloem als deurknop.
Ze keek vol bewondering naar haar kamer. Die was werkelijk nog prachtiger dan alles wat ze al gezien had.
De kamer had alle kleuren die ze prachtig vond. Er was een open haard, een hemelbed, een grote kleerkast, en een grote spiegel.
'Wow' zuchtte Annie weer. 'Is die hele kamer van mij?'.
Ze liet zich op het hemelbed ploffen en maakte nog een selfie.
Annie's moeder kwam ook haar kamer binnen.
'Tjonge Ann, dat is nog eens een kamer'. 'O mam, deze kamer is geweldig!. Sophia heeft me niet vervloekt'.
Haar moeder moest lachen. 'Frederick brengt je koffers en tassen zo naar boven schat.
Ik maak zo een snelle maaltijd voor ons klaar'.
'Bedankt mam' zei Annie. 'Waarvoor?'.
'Dat je niet naar mijn gezeur hebt geluisterd en hier naartoe bent gegaan'.