Blijven

Lena gaat opzij en laat me binnnen. Ik sta een beetje onwennig in haar woonkamer. Het huisje is groter dan het er van buiten uit zag. 'Hi ik ben charlotte.' De jongen die in de zetel stat drait zich naar me om. Hij zet zich recht. 'Ik ben Floris.' Ik keek effe naar Lena. Er ging toch alleen maar Jonathan zijn. 'Oja, ik was vergeten dat Floris er ook is. Hij is Jonathan zijn broer.' Ze kijkt e met een onschuldige lach aan. Ik keek terug naar Floris. 'Jij bent een...''Nephilim' onderbrak hij me.'Jij bent een...''Weerwolf' zo onderbrak ik hem op mijn beurt. Een Nephilim is het kind van een engel en een mens. 'Daar gaat Jonathan niet blij mee zijn lena''Weet ik, maar ze zag er zo zielig uit en ze is mijn beste vriendin...dat was ze toch.' Ik keek naar Lena 'als het goed is ben ik dat nogaltijd.' Ze knikte. ik liep naar haar toe en gaf haar een knuffel. 'Waarom ben je niet in La Push?' vroeg lena. 'Mag ik daar later op antwoorden?' Ze knikte weer. Lena zag er plots zoveel ouder en wijzer uit. Dat zal wel te maken hebben met het feit dat ze een vampier is. 'Waar is Jonathan?' Er volgde een kleine stilte. 'Ik ben hier' ik keek achter me. In stilte zei ik wow. 'Waarom is zij hier?' vroeg hij met zijn boze blik op lena geworpen. 'Ik heb haar binnengelaten' zei floris die het voor lena opnam. Jonathan liet zijn hoofd hangen. 'Met jou is echt niks aan te vangen he?' 'Toch wel, ik kan mooie dames toch niet buiten laten staan?''Ze is een weerwolf.' Ik ging voor jonathan staan.'is daar iets mis mee soms?' vroeg ik giftig. hij schrok van mijn reactie 'Nee, je stinkt alleen maar''jij ruikt nu ook niet bepaald naar de lekkerste parfum hoor' Er verscheen een grijns op zijn gezicht, ik grijnsde terug. 'Charlotte kan hier blijven slapen' die reactie had ik nooit verwacht. 'Joepie.' Lena maakte een sprongetje. er is iets zwaar mis met haar. toen ze zag dat ik keek stond ze opeens stil. 'Als je wil natuurlijk.' Haar stem klonk bijna smekend. 'Ok dan, waar moet ik slapen?' 'Euhm, je kan bij Floris.' ik even naar Floris die naast me stond. Dat moet gaan. 'Ok''Heb ik hier niets meer over te zeggen ofzo?' vroeg Floris die met een open mond stond te kijken naar mij en lena. 'Nee' zeiden we tegelijk.