Chapter 6

"Ja je kan het vast wel Lor." Zei Johan. De Coach van Inazuma Japan accepteerde het aanbod. Ik ging op mijn positie staan waar ik was geplaatst. Na enkele tellen ging het fluitje en rende we met de bal naar voren. Al snel hadden ze de bal. Ik glimlachte gemeen. Er schoot iemand op het doel en Joseph hield hem tegen. De bal werd naar mij gegooid en ik rende op Mark af. Ik zag de verdedigers op me af rennen. Ik ging stil staan. "Hemeltijd!" Riep ik toen ik in mijn vinger knipte. Alles ging heel sloom en ik liep rustig met de bal langs de verdediging. Ik knipte weer ik en liep rustig door. Ik hoorde een windvlaag en 2 jongens die op de grond vielen. Ik rende naar het doel en schoot. Hij hield de bal tegen met hand van god. "Laurel wat doe je nou!" Riep Alan. Die zin van Alan bleef zich herhalen in mijn hoofd en ik kneep in mijn duimen. Ik ging op het veld zitten en deed mijn oren dicht. Ik begon wat sneller adem te halen. Toen voelde ik opeens een hand op mijn rug en ik schrok. Ik keek op en zag Johan. "Johan." Piepte ik. "Het is oke rustig maar." Zei hij. Ik schudde mijn hoofd mijn ogen gleden langzaam naar de grond. "Ik wil het niet." Zei ik zacht. "Weet ik." Zei Johan. "Wat is er met haar?" vroeg Xavier. "Er is niks met mij." Zei ik boos. Ze keken me verbaasd aan maar gingen toch op hun plek staan. Het fluitje ging en ik rende meteen naar voren en pakte de bal. Ik rende rechtstreeks naar het doel. "Wyvern Tyfoon!" riep ik. Ik scoorde en kwam met een dreun op de grond. "Laurel!" riep iemand. "Alles is oké laat me met rust." zei ik toen ik diegene aan de kant duwde. Ik liep wankelend naar mijn plek. Het fluitje ging weer. En ze moesten eerst langs mij komen voor ze verder konden. Shawn kwam op mij afrennen. Ik zette een stap om te rennen maar struikelde over mijn eigen voet. Ik viel op de grond en bleef roerloos liggen. Ik werd van het veld gehaald en werd op de bank neergezet. "Laurel wat is er?" vroeg Johan. "Het werd me allemaal te veel." zei ik terwijl ik naar de grond keek. "Rust maar even uit Lor." zei hij. Ik knikte en keek naar hem terwijl hij het veld op rende. Na een tijdje ging het fluitje en was de eerste helft voorbij. Het team kwam naar de bank en ik gaf ze hun waterflesje. Ik pakte mijn eigen flesje en gleed met mijn vinger over de letters. "Leuke fles." Zei Joseph ineens. "Thanks." Zei ik glimlachend. "Maar wat was er daar nou net op het veld?" Vroeg hij. "Dat vertel ik liever niet in het openbaar." Zei ik eerlijk. Hij knikte begrijpelijk. Hij stond op en trok me mee naar de kleedkamers. Op de gang was niemand te bekennen. "Oke vertel op." Zei hij. "Ik eh heb zeg maar eh." Stotterde ik. Joseph keek me verwachtingsvol aan. "Ik heb een Demoon binnen in me zitten en als ik voetbal neemt hij mijn lichaam over en weet ik er niks van." Zei ik snel. "Wat ik volg je niet." Zei hij. "Hetzelfde als Shawn maar heb ik geen ander zusje of broertje maar een Demoon." Zei ik. Ik liep weer terug naar Johan. "Ik wil weer het veld in het gaat alweer." Zei ik. De Coach knikte. We mochten allemaal weer het veld op. Het fluitje klonk weer en we begonnen te spelen. Uiteindelijk had ik de bal. Ik probeerde me te concentreren op de bal maar het lukte niet. Ik voelde opeens een harde dreun tegen mijn voeten. Ik ging een stukje omhoog en kwam met een klap op de grond. Ik stond op en schudde mijn hoofd. "Alles oke!" Riep ik. We speelde verder ik had de bal weer af kunnen pakken "Wyvern Tyfoon!" Riep ik. Ik trapte de bal en schoot het doel in. De bal werd tegen gehouden en ik kwam op de grond. Gelukkig op mijn voeten. "Laurel alles oke?" Vroeg Johan. Ik schudde moeizaam mijn hoofd en gebaarde de coach dat ik ging wisselen. Ik had de hele wedstrijd vanaf de kant gezien. Het werd 2-1 voor Inazuma Japan. De Coach kwam naar mij toe. "Uhm Laurel kan ik je even spreken." Vroeg hij. Ik knikte en liep mee. Op een plekje draaide hij zich om. "Ik wil jou bij Inazuma Japan, maar alleen als je jezelf onder controle kan houden en niet forceert. Begrepen?" Vroeg hij voor de duidelijkheid. Ik knikte en we liepen weer terug. Ik omhelsde Johan. "Wat is er aan de hand Lau?" Vroeg hij. "Ik mag naar Inazuma Japan als ik mezelf onder controle kan houden." Zei ik vrolijk. "Maar-" "Ik weet dat het moeilijk is maar ik ga het proberen!" Riep ik blij. Ik keek naar het meisje volgens mij heette ze Lexi. Ik liep naar haar toe. "Hoi ik ben Laurel, aangenaam." Zei ik terwijl ik naar voren bukte.