Fate relatives

ik knikte als teken dat ik zijn excuses had aanvaard.
"ik ben Enya," zei ik terwijl ik door mijn poten boog.
"Ik ben Assin en mijn agressieve lotsverwant heet Ea," stelde de Witte Yingzin zichzelf en zijn vriend voor.
"u bent dus een faron," zei Assin vol belangstelling.
Ea blies gewoon een lokje haar uit zijn gezicht en stak zijn wapen in zijn wapen gordel. ik slikte toen ik zag waarmee ik bijna was vermoord: Een tweezijdige bijl! geslepen en al! ik huiverde.
"dat klopt," zei ik.
"maar ik vind het nogal ongepast hoe ik hier werd verwelkomt. ik ben namelijk wel een geest van hogere klasse."
"o pardon juffie," spotte Ea
"ik moet je wel zeggen, geest van hogere klasse, dat wij hier zo niet werken. jij bungeld hier helemaal onderaan. je was namelijk bijna dood."
ik keek Ea verwijtend aan.
"eu...dat is waar mevrouw," begon Assin stilletejs.
ik trok verontwaardigd mijn wenkbrouwen op. (figuurlijk natuurlijk)
ik nam Assin in me op. hij had mooie witte haren met zilveren lokken die zachtes meewiegden met de briesjes. zijn ogen waren, afhankelijk van het licht, grijs met een blauwe ondertoon. hij was volledig in het wit gekleed. hoge witte laarzen, witte broek, zilveren riem, witte T-shirt en zilver-witte mantel. hij leek bijna op een elf van koningklijke afkomst. dat was een heel andere geval dat zijn zielsverwant. Ea had volledig dezelfde kleren maar simpelweg in het zwart en grijs. hij leek meer op een moordlustige barbaar uit het Noorden.
"hoe werken jullie dan?" vroeg ik.
"There is onley one way of life in the forest: feed on the weak until you are cut down by somethin stronger," zei Ea in zijn taal.
ik begreep het.
ieder voor zich!
"wie staat er dan helemaal bovenaan in deze..."
ik zocht naar het juister woord.
"voedselpiramide?"
"De Raca's," fluisterde Assin op eerbiedwaardige toon.
Ea knikte. ook hij leek respect te hebben voor de voorouders van de raven.

Raca's waren namelijk een grote soort raven. ongeveer zo groot als een hond. hun vleugels hadden een enorme spanwijte, zo groot dat ze ze niet konden opvouwen en ze dan maar achterloos op de grond lieten slepen. over hun vleugels liepen gouden krulletjes.
ze waren meesters in de magie.