Part Twelve

‘Ik wil niks meer over hem horen Niall? Begrijp je dat nu eindelijk?’ ik nam mijn pokerface weer aan en een diepe zucht verliet mijn mond. ‘Hij is te ver gegaan in onze relatie en ik zal hem nooit meer normaal kunnen aanspreken. Het is tot mijn dood over met Harry’ zei ik hard tegen Niall die door zijn blonde haren wreef. ‘En ik vind het lief van jullie dat jullie iets proberen voor mij of voor Harry, maar het gaat nooit meer goed komen’ mompelde ik zacht, toen mijn telefoon van de zaak ging. ‘Olivia Moore’ nam ik meteen weer een andere houding aan. ‘Stuur ze maar naar boven’ een cliënt van een scheiding was bij het kantoor aangekomen en ik keek weer Niall aan. ‘Ik heb een afspraak Niall’ ik keek hem met een doordringende blik aan. ‘Waar Skye bij is’ hij keek naar het kleine wezentje en ik haalde onverschillig mijn schouders op. ‘Audrey is er altijd nog’ ik leunde wat voorover zodat ik haar kon zien, maar zag ook dat zij druk in gesprek was met een van haar cliënten. Niall trok zijn wenkbrauwen op en ik knikte uiteindelijk. ‘Ik ben alleen na de lunch klaar, breng ze dan thuis’ mompelde ik en een kleine glimlach vulde zich rondom zijn lippen. ‘Kom, ik wil eerst een knuffel van mijn beste vriendinnetje hier in de stad’ hij stond op en kwam naar achter het bureau waar hij mij in een warme knuffel trok. ‘Het spijt me’ fluisterde Niall zacht en ik sloeg mijn ogen neer. ‘Ik hou van je Nialler’

‘Ton, met mij. Bel me alsjeblieft zo snel mogelijk terug. Het is nu al een lange tijd geleden toen je onder het mes ging’ ik sprak voor de zoveelste keer zijn voicemail in en liet mij zuchtend op mijn bank neervallen. Ik was net een uurtje thuis uit mijn werk en mijn lunchafspraak met Audrey, maar Niall had het waarschijnlijk nog te gezellig met Skye.

Niall : Kom naar beneden. We zijn er.

Ontving ik het bericht van Niall en ik rolde met mijn ogen.

Olivia : Je kan geen afscheid nemen meer van haar hé. Je ziet me zo.

Nadat ik het bericht had getypt trok ik mijn zomerschoenen weer aan en pakte al mijn spullen die ik nodig had en stopte ze in mijn tas waarna ik mijn appartement verliet en de lift naar de begane grond nam. Wanneer ik de lift uitstapte zag ik al meteen de twee blond harige buiten staan en ik lachte om mijn aanzicht. ‘Liefje’ begroette ik toen ik de deur opende mijn dochtertje en drukte een kus op haar wang. ‘Niall’ ik drukte ook bij hem een kus op zijn wang. ‘Wat gaan we doen?’ ik had mijn vraag nog niet afgemaakt of mijn iPhone ging af. ‘Tonny’ sprak ik opgelucht toen ik de telefoon naar mijn oor had gebracht.
‘Ik leef nog’ Ik lachte om zijn sarcastische opmerking en Niall keek mij vragend aan.
‘Hoe was het? Gaat het met je?
‘De operatie was korter dan normaal en ik zit nu nog onder de morfine, dus ik voel nog geen pijn, maar die gaat er wel komen in de loop der uren’‘Gelukkig is alles volgens plan gegaan. Ik was te bezorgd, zoals altijd’
‘Alles is volgens de planning gegaan, maak je geen zorgen. Ik ben in ieder geval wel weer blij als je over een paar dagen weer in de stad bent’
Mijn hart brak bij die opmerking van hem en dacht meteen dat het een beter plan was geweest als ik gewoon in Rotterdam was gebleven.
‘Ol?’
‘Ik had niet weg moeten gaan’
‘Ol, luister naar me. Jij hebt je leven daar in Londen. Jouw vier beste vrienden wonen daar en de vader van je kindje. Vergeet dat nooit. Ik kan wel een paar dagen zonder je’ probeerde Tonny het onderwerp wat gemakkelijker te maken en ik keek ondertussen naar Niall, terwijl we verder liepen naar een bestemming waarvan ik niet wist waar.
‘Wat ben je nu aan het doen?’
‘Ik loop nu met Niall en de kleine door de stad, het is zo lekker weer’
‘Dan zal ik jullie niet langer storen. Je hebt de groetjes van mij vader en whatsapp mij als je weer tijd hebt’
‘De groetjes terug en ik spreek je snel. Ik hou van je’
‘En ik hou van jou’

‘En wie was dat?’ die vraag had ik zien komen aankomen, terwijl ik mijn iPhone wegstopte in mijn tas. ‘Mijn beste vriend van de middelbare school. Hij is inmiddels voetballer bij een Nederlandse club, maar ligt nu in het ziekenhuis’ ik slikte bij die gedachte en Niall leek oprecht geïnteresseerd. ‘Hij heeft zijn kniebanden afgescheurd. Net zo’n drama als bij jou met je knie’ ik knikte naar Niall zijn knie en hij stopte met lopen waardoor de kinderwagen ook stilstond wat Skye deed laten opkijken. ‘Laat een foto van hem zien, misschien herken ik hem’ voor de 2e keer pakte ik mijn iPhone weer uit mijn zak en zocht een foto van hem op. ‘Hij speelt bij Feyenoord. Je weet wel die club uit Rotterdam waar ik je soms over vertel. Hij heeft bij de laatste competitiewedstrijd van dit seizoen zijn kniebanden afgescheurd’ ik hield mijn iPhone voor zijn gezicht en zag hem nadenken. ‘Over een paar jaar speelt hij bij Barcelona’ lachte ik en Niall grijnsde. ‘Dan zal ik hem vast herkennen’ ik knikte instemmend en we liepen ondertussen weer verder. ‘Kom anders als je vakantie hebt een weekend mee naar Nederland. Dan gaan we op bezoek bij hem en naar een wedstrijd kijken na zijn revalidatie’ stelde ik voor en ik zag Niall enthousiast knikken. ‘Dat doen we’ hij sloeg een arm rondom mijn schouders en drukte een kus op mijn wang. Ik keek nog even in mijn ooghoek naar Niall en realiseerde mij nog is hoeveel ik aan deze blonde Ier heb en aan alle andere drie jongens en misschien, ook al had ik niks aan Harry voor Skye is Harry haar grote held.