Chapter 4

We eindigde met 2-1 voor team A. We stonden allemaal op een rij. Ik keek een beetje om me heen. "Degene diegene die niet door zijn zijn Marvin, Isaac, Shadow, Kevin, Tod, David, Max en Laurel." Zei de Coach. Iedereen feliciteerde elkaar. Ik liep naar de bank en greep mijn waterfles. Ik ging terug naar Occult jr. High. Ik liep sloom terug naar Occult. Wat heb ik fout gedaan? Dacht ik. Ik keek stug voor me uit. "Halloohooo!" Hoorde ik. Ik knipperde in mijn ogen en keek om me heen. "Oh hey David, moet jij niet je vrienden feliciteren?" Vroeg ik sip. "Al gedaan, ik ga nu trainen denk ik." Zei David. Ik knikte "Zin om mee te gaan naar Occult? Kan je mee trainen." "Eh oke." Samen liepen we naar Occult pratend over de Wedstrijd en iedereen die door was. "Wie was dat meisje eigenlijk?" Vroeg ik. "Dat was Lexi ofzo ik ken haar verder niet." Zei hij. Ik knikte. "Johan! Troy!" Riep ik vrolijk. "Heb je het gehaald?" Vroeg Troy. Ik schudde sip kijkend mijn hoofd. "Maar ik heb wel David meegenomen. Hij gaat mee trainen oke jongens?" Vroeg ik. Troy knikte. "Tuurlijk mag dat." Zei Johan. "Jullie zijn de beste jongens!" Zei ik glimlachend. "Dat wist ik al." Zei Troy. "Niet te Macho." Zei ik sirieus. We liepen naar het veld en begonnen wat te trainen.

Ik liep van het veld af. Iedereen was al weg en ik was nog over. Ik zag een vrouw staan vlak bij de ingang van de school. "Mevrouw? De school is al gesloten hoor." Mompelde ik. "Laurel ik wil jou uitnodigen om bij Neo Japan te komen spelen. Als jullie winnen van Inazuma Japan zijn jullie de nieuwe Inazuma Japan." Zei ze. Ik knikte langzaam. "Is goed." Zei ik. De vrouw liep weg. "Wanneer is de training?" Riep ik haar achterna. "Morgen zie ik je om 8 uur bij Royal Academy." Zei ze. Ik keek bedenkelijk naar de grond. Waar was dat ook al weer? Ik rende naar huis en opende de deur. "Hoe ging de selectie?" Vroeg mijn moeder. "Ben niet door, maar ik ga wel maar Neo Japan." Riep ik toen ik de trap opliep. Ik ging douchen en trok mijn pyama aan en viel in slaap.

NEXT DAY

Het was kwart voor 8 en ik liep naar Royal Academy. "Johan?! waar ga jij heen?" Vroeg ik verbaasd toen ik hem aan de overkant zag lopen. "Naar Royal hoezo?" Vroeg hij nieuwschierig. "Oh echt ik moet daar ook heen." Zei ik glimlachend. Ik rende naar de overkant en samen liepen we naar Royal Academy. Toen we er aan kwamen wisten we niet waar we heen moesten dus leunde we tegen een muurtje. "Hey eh Demon gister nog rare acties gedaan?" Vroeg Johan. "Ja denk het wel Talisman." Zei ik. "Wat heb je gedaan dan?" Vroeg hij nieuwschierig. "Ehm een beetje te veel ego, ik had ook een nieuw schot maar ik weet niet hoe die heet." Zei ik kijkend naar de grond. Ik hoorde iemand een steentje tegen de muur aan trappen. Ik keek diegene aan. "Aha daar hebben we Laurel." Zei de jongen. "Uhm wie ben jij en hoe weet jij mijn naam?" Vroeg ik. "Simpel, Ik ben Joseph en iedereen weet je naam door de roddels." Zei hij. "Roddels?" Vroeg Johan. "Ja roddels ja, Er gaat er een rond over dat je best goed was." Zei Joseph. "Oh dat is niet slecht." Zei ik vrolijk. "Dat is niet alles." Zei hij. Ik keek hem verbaasd aan. "Ik wil niet meer." Zei ik zuchtend. "Deze wil je wel horen." Zei hij. "Er gaat er ook een rond van dat je de Duivel in je hebt en dat je zegmaar vervloekt bent." Zei hij. Mijn mons viel open. Ik deed mijn handen in mijn haren en begon heen en weer te lopen. "Wat is er met haar?" Vroeg Joseph. "Dat merk je wel." Zei Johan. Ze liepen naar het veld en ik liep er mompelend achterna. We gingen heel simpel oefenen. De ene helft tegen de andere helft. Het fluistje klonk en ik rende meteen naar voren om de bal te pakken. Jammer genoeg lukte dat niet. Er ging een schot in ons doel. Ik kneep in mijn duimen en kneep mijn ogen dicht. Ik voelde weer het rare gevoel. Wij hadden nu uit. Ik liet mijn hoofd even een rondje draaien. Mijn roze ogen werden nu iets roder. Het fluitje ging en ik rende naar voren. "Wyvern Tyfoon!" Riep ik. De bal schoot in het doel. Ik kwam op de grond maar verloor mijn evenwicht en viel. Ik stond langzaam op. Joseph keek me verbaasd aan.

NA HET OEFENEN

"Nu snap ik die roddels." Zei Joseph. Ik knikte en keek naar de grond. "Ja het was niet mijn keus." Zei ik zacht. Blijkbaar hoorde Johan dat. Hij sloeg een arm over mijn schouder. "Wat heb ik eigenlijk gedaan?" Vroeg ik aan Joseph. Hij keek me verbaasd aan. "Weet je dat niet meer?" Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Je deed een hele coole Hissatsu en je scoorde." Zei hij. Ik knikte.

PAAR DAGEN LATER

We stonden op het veld en Inazuma Japan keek ons verbaasd aan. Coach Schiller deed het woord voor ons. Ze hoefde het alleen nog maar te accepteren. Coach Lina zag er sirieus uit en ik voelde me niet zo fijn. Ik zette een stapte naar Johan toe. "Johan is het wel een goed idee dat ik in het veld ga?" Vroeg ik fluisterend.