Part Eight

‘Zoals u kunt zien mevrouw ziet u een scheur in de kniebanden’ de dokter hield de foto voor het lichtgevende scherm en ik knikte. ‘Dit is een foto van zijn linkerknie’ hij wees naar de linkerfoto waarbij de knie er vrij normaal uitzag. ‘En dit is zijn rechterknie’ ik trok een pijnlijk gezicht toen ik de twee scheurtjes zag. ‘Bij veel voetballers komt dit voor en de revalidatietijd zal lang zijn, daarom wilde ik u even apart nemen’ ik keek vragend naar de dokter die het licht weer uitklikte en mij met een vriendelijke glimlach aankeek. ‘Tonny en zijn naaste moeten wel realiseren dat hij de aankomende weken niet alleen thuis kan zijn, want in mijn gesprek net met Tonny kwam naar voren dat hij alleen woont?’ vroeg de dokter toch vragend en ik knikte. ‘Het nummer van familie van Tonny heeft u niet?’ vroeg de dokter en ik sloeg mijn ogen neer. ‘Tonny zijn ouders zijn overleden bij een auto ongeval. Hij was daarom vroeger vaak bij mij thuis’ mompelde ik zacht, proberende niet terug te denken aan die tijd.’Het spijt mij om dat te horen’ ik wuifde het al snel weg en ging door over het onderwerp. ‘Dus, wat u zegt is dat Tonny na de operatie verzorging nodig heeft?’ de dokter knikte. ‘We houden hem hier de aankomende week, maar daarna zal hij sowieso de eerste twee weken verzorging nodig hebben bij elke beweging die hij wilt maken, want de knie mag niks gebeuren, want dan kunnen de gevolgen nog erger zijn’ ik slikte en dacht na over de mogelijkheden. ‘Zelf zit ik voor mijn werk een week in Nederland en een week in Engeland en zo gaat het de aankomende tijd, maar omdat Tonny vaak bij mij thuis was kan ik een beroep doen op mijn vader?’ vroeg ik mijzelf af en keek vragend naar de dokter. ‘Wilt u dat ik contact opneem met mijn vader? Hij is nu bij mijn dochtertje en ik weet bijna wel zeker dat hij de verzorging op hem neemt’ net toen ik mijn gedachte had uitgesproken ging mijn iPhone af. ‘Het is mijn vader’ de dokter gebaarde dat ik op kon nemen en ik zuchtte. ‘Hé pap. Al weg uit de Kuip?’ nam ik de telefoon op en hoorde al meteen dat hij in de auto zat. ‘Ja, we rijden nu richting het ziekenhuis. Dan kan ik jullie gelijk doorbrengen naar het vliegveld als ik Tonny even heb gezien’ ik hoorde de bezorgdheid in zijn stem en ik knikte. ‘We praten zo wel verder pap’ ik zei mijn vader gedag en keek weer naar de dokter. ‘Misschien is het een idee dat we als mijn vader hier zo is met u erbij over dit idee hebben, dan kunnen we het daarna vertellen aan Tonny, want hij heeft vrij weinig keuzes’ mompelde ik en de dokter knikte instemmend. ‘Ik zal over een halfuurtje langskomen’

‘Hé..’ mompelde ik zacht toen ik zijn kamer binnen slofte en ik durfde Tonny amper aan te kijken. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg ik zacht en keek nu langzaam op naar Tonny. Hij lag met zijn knie op een verhoging en kon zich amper verroeren. ‘Zo lig ik er de aankomende weken bij’ sprak Tonny totaal verward. ‘Iedereen gaan er voor zorgen dat je weer zo snel mogelijk beter bent’ mompelde ik en nam plaats op een stoel naast Tonny zijn bed. ‘Heb je veel pijn?’ vroeg ik na een stilte en keek in de bruine warme ogen van hem waar ik het al in kon lezen dat hij verging van de pijn, maar hij probeerde zich sterk te houden voor mij. ‘Nee, het valt mee’ hij schudde daarbij zijn hoofd en ik zuchtte. ‘Jongen’ ik keek om waar mijn vader samen met Skye in de deuropening stond. Ik stond meteen op en pakte het kleine meisje van hem aan. ‘Kom maar hier liefje’ ik drukte een kus op haar kruin en zag aan haar dat ze onder de indruk was van alles wat er gebeurde. ‘Ton’ sprak ze en ik keek op naar Tonny die meteen zijn blik naar Skye vestigde. ‘Heren, dame’ ik keek op waar nu ook de dokter stond en ik knikte. ‘Blijf jij even bij Tonny Skye? Dan gaat mama en opa even mee met de dokter’ ik keek op naar Tonny die probeerde recht te gaan zitten, maar het gevecht tegen de pijn al snel opgaf. ‘Doe je lief Skye? Tonny heeft pijn’ zei ik tegen het meisje die meteen lief knikte. Zo zacht als ik kon plaatste ik Skye naast hem neer en keek verterend naar de twee. Ik drukte een kus op de wang van Skye en Tonny en verliet daarna de kamer samen met mijn vader en de dokter.

Mijn vader keek mij vragend aan toen ik ook had plaatsgenomen en ik knikte naar de dokter. ‘Nou pap’ begon ik maar het gesprek. ‘Laat ik het maar gelijk zeggen. Tonny heeft na de operatie 24 uur per dag verzorging nodig bij alles wat hij doet, vooral de eerste twee weken’ ik keek vragend naar de dokter die knikte. ‘Meneer Vilhena heeft zijn kniebanden afgescheurd, dus na de operatie kan elke beweging voor die knie fataal zijn’ mijn vader knikte begrijpend en ging verder met mijn verhaal. ‘Omdat ik om de week in Engeland zit pap en ik hem niet naar een één of andere opvang wil sturen is mijn vraag of jij misschien Tonny in huis wilt nemen samen met mama en Milou?’ vroeg ik zacht en sloeg mijn ogen neer. ‘Maar, natuurlijk. Ik doe er alles voor om die jongen te helpen en als ik hiermee kan helpen graag’ een opgeluchte zucht verliet mijn lichaam en trok mijn vader in een knuffel. ‘Je bent de beste pap’ mompelde ik in zijn oor en genoot van dit moment.

‘Weet hij er al van dat hij bij ons in huis komt?’ vroeg mijn vader vragend en ik schudde mijn hoofd. ‘Dat gaan we hem nu vertellen’ mompelde ik en wilde de deur open doen tot mijn vader mijn tegenhield. ‘Over een kwartiertje moeten we weg meisje’ zonder daar op te reageren opende ik de deur en een glimlach sierde mijn lippen toen Skye in een deuk lag samen met Tonny. ‘Mama’ riep ze enthousiast en stak haar armpjes naar voren zo dat ik haar op kon pakken. ‘En hoe was het gesprek?’ vroeg Tonny meteen en ik keek op naar mijn vader. ‘De dokter heeft ons verteld dat je de eerste twee weken 24 uur per dag verzorging nodig hebt. Je ligt de aankomende week nog hier om aan te sterken na de operatie van overmorgen en daarna zal je de eerste week bij Olivia in huis gaan en de tweede week als Olivia en Skye weer naar Engeland gaan zal je bij mij zijn’ zei mijn vader en ik keek met een schuin oog naar Tonny zijn reactie. ‘Dat kan ik niet van jullie aannemen’ zei hij verward, maar ik pakte zijn hand vast. ‘Skye zal het geweldig vinden als je een weekje bij ons logeert. Mijn vader zal deze week elke dag langskomen in het ziekenhuis, toch pap?’ vroeg ik vragend aan mijn vader die met een glimlach knikte. ‘Elke dag kom ik je opzoeken Ton’ Tonny sloeg voor even zijn ogen neer en liet zijn blik glijden naar zijn knie. ‘Als het nooit was gebeurd had ik morgen in het vliegtuig gezeten voor een welverdiende vakantie’ ik keek met een bezorgde blik naar mijn vader. ‘Wij zullen er totdat je weer helemaal de oude bent er voor je zijn jongen. Dat beloven we’ zei mijn vader en ik gaf hem een kneepje in zijn hand. ‘Dat beloven we’ mompelde ik mijn vader na en drukte Skye wat dichter tegen mij aan.

‘Lieverd, het is tijd om naar het vliegveld te gaan’ na een klein kwartiertje nog met Tonny over het plan te hebben gepraat had hij toch uiteindelijk ingestemd en ik sloeg mijn ogen neer. ‘Als er wat is kan je mij bellen en anders whatsappen we’ zei ik tegen Tonny die Skye voor mij overnam. ‘Mama is altijd zo bezorgd’ zei hij tegen Skye die bewonderd naar Tonny keek. ‘Geef Tonny maar een kusje Skye’ zei ik tegen mijn dochtertje die voorover boog zodat Tonny haar een kus op haar wang kon geven. ‘Tot volgende week Skye’ hij woelde even door haar blonde haartjes en gaf haar over aan mijn vader. De tranen borrelde op in mijn ogen en Tonny schudde zijn hoofd. ‘Kom hier meisje’ hij sloeg zijn armen rondom mij heen en ik borg mijn hoofd in zijn schouder. ‘Ik zie je over een weekje’ fluisterde ik moeilijk, terwijl ik de tranen hard probeerde tegen te houden. Hij drukte een kus op mijn wang en liet mij los. Ik drukte een kus op zijn voorhoofd en wreef een verdwaalde traan van mijn wang. Ik knikte alleen nog maar en liep snel voordat ik in tranen uit zou barstte de kamer weer uit. We zouden weer naar huis gaan, samen met Skye zou ik over enkele uren weer in Londen staan.