Day 2

Annie was na de talentenshow meteen naar huis gegaan. Haar moeder had haar weer zo erg geprezen.
Maar ze moest na al die drukte gewoon weer even alleen zijn.
Nu lag Annie diep onder haar dekbed. Haar smart Phone had ze maar in de kast gelegd, wat ze eigenlijk altijd deed als ze even rust nodig had.
Wat was het toch heerlijk om even geen aandacht te krijgen.
Annie dacht na over de talentenshow van de vorige avond.
Het was heerlijk om daar op het podium te staan en je stem aan anderen te laten horen.
Maar die reactie van Sophia was zo bedreigend.
Wat zou ze ermee bedoelen?.
Annie draaide zich om en hoorde haar moeder de trap opkomen.
2 seconden later werd er op haar kamerdeur geklopt. 'Kom binnen mam' zei Annie.
'Hé lieverd' zei moeder met een zachte stem. 'Ben je al wakker?'.
'Nee, ik praat alleen in mijn slaap' zei Annie plagend.
Ze ging rechtop in haar bed zitten.
'Wat is er mam?'. 'O, ik vroeg me af of je alweer een nieuw stukje hebt geschreven voor Coco or Chanel'
Annie zuchtte diep. 'Mam, kom je daar nu mee?.
Het is half 6 's ochtends!, gun me alsjeblieft wat rust'.
'Ja, ik snap je. Ik ga wel weer, welterusten'.
Annie liet haar hoofd weer op haar kussen vallen en zette haar gedachten weer aan.
Ze dacht aan Sophia. Sophia Mabelly was een buitenbeentje, maar dat was haar eigen schuld.
Sophia was nooit aardig en had altijd wel een gemene opmerking over iemand.
Ook beweerde ze dat ze het beste kon zingen van de hele school.
Annie mocht haar niet, maar ze wou ook niet gemeen tegen haar doen.
De vorige avond had Lynn gezegd dat ze aan Sophia geen concurrentie had.
Misschien had ze dat beter niet zo hard kunnen zeggen.
Had ze nou maar expres vals gezongen. Dan had Sophia die opmerking nooit gemaakt.
Maar ach, wat kon het haar ook schelen.
Annie sloot haar ogen en probeerde weer te slapen.