31.

Verschrikt kijk ik op en staar naar het nog natrillende mes boven mijn hoofd. Als ik een paar centimeter langer was geweest..., ik wil er niet over nadenken wat er dan gebeurd zou zijn. Met mijn drietand in de aanslag kom ik overeind. Mijn lichaam trilt ongecontroleerd, terwijl ik om mij heen kijk. Op zoek naar mijn aanvaller. Razendsnel denk ik na, wie zou dit kunnen doen? Er is maar één persoon die ik ken die zo goed messen kan gooien, naast de beroeps misschien, maar die zouden me niet op deze manier aangevallen hebben.
'Brianna, kom maar tevoorschijn.' spreek ik met luide stem. Ik moet moeite doen om niet te laten merken hoe gespannen ik ben. 'Ik weet dat jij het bent. En ter extra informatie, ik ben ook gewapend.'
Maar het blijft stil. Het enige geluid dat klinkt is het ruisen van de wind. Ik doe langzaam een paar stappen naar voren, waar Brianna ergens moet zijn. Ze kan niet al weggerend zijn, dat had ik moeten horen. Misschien zit ze wel ergens bovenin een boom. Ik laat mijn ogen over de bomen glijden, maar ik zie niets. Misschien zit ze al te bedenken hoe ze haar volgende mes richt en ben ik dood.
'Brianna, luister. Het heeft geen nut om mij nu vermoorden, je schiet er niks mee op. Ik ben levend meer waard dan dood. Je hebt zeker honger? Of dorst? Ik kan voor vis zorgen en weet een riviertje waar water is.'
Een beetje liegen kan geen kwaad, denk ik bij mezelf. Ik moet er alles aan doen dat ze me niet wil vermoorden.
'Die informatie zit in mijn hoofd en daar zal je nooit bij kunnen als je me vermoord. En waarschijnlijk heb je mijn kwaliteiten onderschat. Je had zeker gedacht dat ik meteen tijdens het bloedbad vermoord zou worden? Maar ik leef nog. En het meisje uit 1 is dood. Waarom denk je dat ik de beroeps verlaten heb?'
Ik weet dat ik nu een gevaarlijk spel speel en heel erg aan het bluffen ben. Ik hoop van harte dat Brianna gelooft dat ik Pearl heb vermoord en denkt dat ik gevaarlijk ben. Maar wat als Brianna zelf Pearl heeft vermoord?
'Ik geloof je niet.' Ik kan niet goed horen waar Brianna's stem vandaan komt en ik blijf gespannen afwachten.
'Oke, maar je bent gewaarschuwd.' antwoord ik, niet wetend wat ik moet zeggen.
Een paar seconden later staat Brianna vlak voor mijn neus. Ze klopt het stof van haar kleding en kijkt me uitdagend aan. Dus toch waarschijnlijk een boom, denk ik bij mezelf. Anders zou ze niet zo snel voor me kunnen staan.
'Bondgenootschap.' is alles wat ze zegt. Brianna stelt het niet als een vraag, maar als een constatering.
Ik knik, maar houdt mijn drietand voor de zekerheid nog op haar gericht.
'Heb je nog meer wapens?' vraag ik streng aan haar. Ik vertrouw haar nog steeds niet en wil niet dat ze me onverwacht kan vermoorden.
Brianna opent haar jas en laat een hele serie van messen zien, die in de voering van haar jasje zitten. Ik probeer niet te laten zien hoe geschokt ik ben. Hoe komt ze aan zoveel wapens?
'Eten en drinken?'
Brianna schudt haar hoofd en grist snel haar gegooide mes uit de boom achter mij en stopt het terug in haar jasje. Dan wijst ze op mijn rugzak.
'Wat zit daar allemaal in?'
Ik besluit maar gewoon eerlijk te zijn, ook al vertrouw ik haar nog steeds niet echt, en open de rugzak. Ze kijkt goedkeurend naar de slaapzak en het flesje met jodium. Brianna blijft maar naar de spullen kijken en een beetje ongemakkelijk stop ik alle spullen weer terug.
'Dus, wat is het plan?' vraag ik, om de stilte te verbreken.