Foto bij Part Five

Een glimlach wierp ik naar de serveerster die een glas witte wijn voor mijn neus neerzette en sloot daarna mijn ogen weer voor de felle zon. De tempraturen liepen vandaag op tot zo’n 25 graden, dus heerlijk terrasweer. Na mijn -instorting- die ik had nadat Peter was vertrokken was ik gelukkig alweer snel te boven en had mij vermand om mijn vaste terrasje hier in Rotterdam op te zoeken. Milou had ik al een berichtje gestuurd dat ze na de dierentuin hierheen kon komen en dat we ergens in de stad een hapje zouden gaan eten. De bekende ringtone van mijn iPhone ging af wat sommige mensen op dit terrasje liet opkijken. Ik bracht de telefoon naar mijn oor en plaatste mijn zonnebril goed op mijn hoofd. ‘Met Olivia’ nam ik beleefd de telefoon op. ‘Hé meisje, met mij’ hoorde ik mijn vader door de telefoon mompelen. ‘Hé pap’ begroette ik mijn vader terug en nam een slok uit mijn glas. ‘Is Peter al weg?’ vroeg mijn vader, terwijl ik keek naar wat voorbijlopende mensen die allemaal last hadden van de hitte. ‘Ja, net een uurtje geleden. Ik zit nu op een terrasje, Milou en Skye komen zo uit de dierentuin hierheen en dan gaan we een hapje eten. Kom anders ook?’ vroeg ik meteen aan mijn vader. Mijn moeder was voor haar werk een weekend in Antwerpen en dat betekende dat mijn vader een weekendje alleen thuis zat samen met Milou. ‘Ik sta nu eigenlijk bijna voor je deur, maar dan rij ik wel gelijk door naar de stad. Het vaste terras?’ vroeg mijn vader en ik lachte om zijn opmerking. ‘Ja pap, het vaste terrasje’ zei ik lachend, waarna ik mijn vader gedag zei en weer verder genoot van het zonnetje.

‘Olivia?’ hoorde ik iemand vragend naast mij vragen en ik draaide verbaasd mijn hoofd om te kijken wie mij riep. Toen ik had opgemerkt wie ik zag viel mijn mond van verbazing open. ‘ Tonny ?’ vroeg ik vragend en kon niet begrijpen dat ik mijn beste vriend van de middelbare school na jaren eindelijk weer zag. Na de middelbare school hielden we nog lang contact, maar hij was ervoor uitgekozen om bij Feyenoord proef te draaien en ik ging voor mijn studie naar Engeland. ‘Dat je het echt bent’ mompelde ik verbaasd en stond op om hem in een sterke knuffel te trekken, terwijl de hitte de knuffel al snel te warm liet worden en de tranen in mijn ogen stonden. ‘Ik heb je zo gemist’ fluisterde ik in zijn oor en liet hem door de warmte weer los. ‘Waarom zit je hier zo alleen?’ vroeg hij verbaasd en ik haalde een schouder op. ‘Met wie ik heb afgesproken komen zo, wat doe jij hier alleen?’ vroeg ik terug en hij duwde zijn zonnebril omhoog. ‘Ik kom net uit de training en was van plan om nieuwe voetbalschoenen te kopen’ zei hij met een grijns en ik lachte om de gedachte dat ik mijn beste vriend eindelijk weer zag. ‘Kom erbij zitten. Je zal mijn vader en zusje nog wel herkennen’ nodigde ik hem uit en zag in de oude de wel bekende glinstering. ‘Hoe is het met je?’ vroeg hij nadat de serveerster een biertje voor hem had neergezet en zuchtte even. ‘Ik heb veel over je gelezen en wilde je wel telkens bellen, maar was bang dat je me niet wilde spreken’ zei Tonny zacht en ik schudde meteen mijn hoofd. ‘Ik had jou moeten bellen. Je speelt gewoon in Feyenoord 1’ sprak ik vol verbazing en met een trotse ondertoon. ‘Ik weet nog hoe erg je daar van droomde’ zei ik tegen Tonny en een glimlach vulde zich rondom mijn lippen. ‘Hoe was je studie in Engeland? Woon je er nog steeds of?’ vroeg Tonny en ik zuchtte. ‘Sinds dat het uit is met mijn ex kom ik vaker terug naar hier, maar voor mijn werk ben ik nog vaak in Engeland’ zei ik tegen Tonny en keek op waar ik mijn vader zag komen aanlopen. ‘Daar heb je meneer Moore’ zei Tonny die naar mijn vader keek die verbaasd van mij naar Tonny keek en weer opnieuw. ‘Tonny? Jongen? Wat ben je groot geworden’ Tonny stond op en meteen pakte mijn vader Tonny stevig beet. ‘Wat heb ik jou een tijd niet gezien. Ik weet nog wel dat je als twaalfjarige bij ons dagelijks thuis kwam. Jip en Janneke noemden wij jullie altijd’ zei mijn vader die als enige hard om zijn opmerking lachte en een klopje op Tonny zijn schouder gaf. ‘Blijf je ook een hapje mee eten?’ vroeg mijn vader meteen enthousiast en ik keek met een geamuseerde glimlach naar Tonny die knikte. ‘Dat lijkt mij erg leuk’ zei Tonny die het oprecht leek te menen. ‘Mevrouw? Doe nog maar een biertje’ riep mijn vader naar de serveerster en keek weer hoofdschuddend naar Tonny. ‘Hé lieverd’ zei mijn vader toen tegen mij en drukte een kus op mijn wang, die door alles vergeten was mij te begroette. ‘God jongen. Wat is het goed om jou weer te zien. Je wilt niet weten hoe trots ik op jou ben als ik je zie spelen bij Feyenoord. Ik weet nog wel dat we vroeger samen op Zondag naar Feyenoord keken’ zei mijn vader en een trotste glimlach verscheen er op zijn lippen. ‘Dat weet ik nog goed meneer, maar u komt dus nog vaak kijken?’ vroeg Tonny, waarop mijn vader uitbundig knikte. ‘De volgende keer moet u maar bij de boxen komen, dan kan ik u na de wedstrijd nog zien en ouderwets de wedstrijd na bespreken’ zei Tonny lachend en mijn vader schudde de hand van Tonny. ‘Dat staat vast’ zei mijn vader en keek met een trotste glimlach naar mij.

‘Daar heb je ze’ zei ik in het algemeen en zag Milou met Skye in de kinderwagen aan komen lopen. Ik stond op en keek naar Milou die ik in een snelle knuffel trok. ‘Kijk wie daar zit’ fluisterde ik in haar oor en ik zag haar blik naar Tonny glijden. ‘Skye, lieverdje van me’ ik pakte Skye uit de kinderwagen op waar ze in haar hand een aap vasthield. ‘Heb je die van tante gekregen? Was het leuk bij de aapjes?’ ze was pas bijna een, dus kon nog maar amper praten. Maar in haar ogen kon ik de glinstering zien die ik zo goed herkende van Harry dat ze de tijd van haar leven heeft gehad. ‘Mama’ sprak ze nogal onhandig uit en ik lachte om haar opmerking en voelde de blik van Tonny nadat hij Milou uitgebreid had geknuffeld op mij en Skye brandde. ‘Kijk mama, aap’ ze hield haar aap hoog in de lucht en ik keek trots naar het meisje. ‘Zeg maar gedag tegen Tonny. Geef hem maar een handje’ ik keek naar Tonny die vooral een verbazende blik in zijn ogen had. ‘Is dat.. Is dat je dochtertje?’ vroeg Tonny hakkelend en ik knikte. ‘Ik leg het je nog een keer uit’ fluisterde ik zacht, terwijl ik Skye haar handje pakte zodat Tonny die kon aannemen. ‘Wat lijk je veel op je moeder’ sprak Tonny nog al te verbaasd en ik slikte. Hij woelde even door haar blonde haartjes. ‘Mag ik?’ hij wilde Skye overnemen en ik knikte. Hij pakte Skye zo voorzichtig mogelijk op en ik keek vertederend naar Milou. Op dit moment was ik sinds tijden weer zielsgelukkig.

Ik ben echt verslaafd aan voetbal kijken, ik weet het voor een meisje is het raar, maar ik wilde toch een soort van connectie. Vaak zal het voetballen niet aan het bod komen, maar het is alleen dat Tonny een voetballer is. Vinden jullie dat erg?

Liefs X

Reageer (4)

  • saarx

    Ik hou van voetbal! Haha en FEYENOORD ^^. Zit er zelf ook op! dus ik vindt het totaal niet erg!

    1 decennium geleden
  • JLove1D

    i looove voetbal haha (: ik vind het vet leuk dat het ook in je verhaal voorkomt
    speel je zelf ook? ik wel !

    1 decennium geleden
  • AllDayDreams

    Erg??
    Natuurlijk niet! Het is juist leuk!
    Snel verder xxx

    1 decennium geleden
  • Chasing1D

    Awww. Nee, tuurlijk is dat niet erg! Dat maakt het ook leuk, dat zo'n dingen er ook in voorkomen! X

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen