008

Opeens kwam Madam Plijster binnen. Lucy je bent wakker hoe voel je je? Erg goed. Ik heb goed nieuws! Er is niks met je aan de hand dus mag je weg. Dank u Madam Plijster. Ga maar gauw zei ze nog voor ze de ziekenzaal weer had verlaten. Ik stond op en liep samen met Hermelien naar de leerlingenkamer. Nou hier is onze leerlingenkamer zei ze toen we nog voor de deur stonden. We liepen naar binnen. Bij de openhaard stond een bank en twee stoelen. Van die lekkere leunstoelen. Rechts is de jongens slaapzaal en links de meisjes slaapzaal. We liepen de linker zaal in. Het was een grote zal met stapelbedden. Hermelien huppelde naar het vijfde stapelbed aan de rechterkant. Ik slaap boven en jij beneden zei ze vrolijk. Ik zag mijn spullen staan. Ik liep er naar toe en maakte de grote hutkoffer open. Naast het bed stond een kastje. Ik zag een foto van Hermelien en twee volwassen mensen. Dat zijn mijn ouders zei ze. Het zijn dreuzels. Dus jij bent een modderbloedje? Vroeg ik haar. Ja. Wow! Ik heb van Harry en Ron gehoord dat je super slim bent en ook nog eens fantastisch kan toveren. Ik kan er beter over op houden zei ik. Ja dat is fijn. Ik pakte een foto van mijn ouders uit mijn hutkoffer en zette hem neer op het kastje. Het bovenste laatje is voor mij het onderste voor jou zei Hermelien. Ik legde het kleine tasje in het onderste laatje. De rest liet ik in de hutkoffer zitten. Ik ga even naar de jongenszaal zei Hermelien. Ik ging zitten op mijn bed. Ik was alleen voor even dan. Na een paar minuten stormde Hermelien de meisjeszaal weer binnen. Ze renden nar me toe. Ze had een briefje vast en gaf het aan mij. Er stond:
Hermelien
Ik en Ron zijn wraak nemen op Malfidus.
Kom naar de ingang van de grote zaal
Je moet ons helpen
Je weet dat hij het verdient
Harry

Ik stond op en liep de slaapzaal uit. Ik bereikte de deur naar de gang. Twee seconden later renden ik door de gangen. Ik was wanhopig. Ik hoopte dat Harry nog niks had gedaan. Alles werd wazig. Ik huilde, omdat Harry niet naar me luisterde. Hij zou problemen krijgen. Misschien werd hij wel van school gestuurd. En dat zou dan mijn schuld zijn. Nee ik moest niet zo denken. Ik zou hem vinden voor dat hij iets had gedaan. Mijn benen deden zeer van het rennen, maar ik stopte niet. Ik stopte niet voor dat ik Harry had gevonden. Ik mocht de hoop niet opgeven. Ik rende nog steeds door de gangen. Iedereen keek me aan, maar dat kon me niks schelen. Ik was bij de grote zaal en hoorde Harry zijn stem. Ik veegde mijn tranen weg en liep de hoek om. Ik bleef staan. Harry riep ik. Hij draaide zich om en keek me aan. Ik zag dat Ron er ook was. Ze richte allebei hun stok op Draco. Harry doe het niet. Luister naar me! Ik heb niks. Laat hem met rust hij is het niet waard. Hij heeft je eerste dag verpest en je pijn gedaan Lucy. Hoe kun je zeggen dat we hem met rust moeten laten zei Ron. Laat hem met rust hij is het niet waard zei ik voor de tweede keer. Beiden lieten ze hun stok zakken. Draco begon te lachen. Ik liep naar hem toe en sloeg hem hard in zijn gezicht. Dit is je beloning voor wat je heb gedaan. Zijn neus bloede en hij riep alle scheldwoorden die hij kon. Ik liep weg het trok Harry en Ron met me mee. Toen we alle vier in de leerlingenkamer waren, begon Hermelien met haar preek. Ik schoot in de lach na haar preek om haar moeder gedrag. Harry en Ron gedroegen zich als twee kleine jongetjes. Best wel grappig.