#20 Sweetdreams.

Midden in de nacht schuif ik de deken van me af. Ik zet mezelf recht en strijk wat door mijn haren. Sloom sta ik op en wandel ik de keuken in om een glas water te pakken. Ik slik het rustig weg en wandel terug naar de bank. Net als ik weer lig hoor ik voetstappen over de gang gaan. Ik gleur over de leuning maar zie enkel een silhouet van iemand. Ik kreun wat als ik me terug leg en hoor dan een stem iets zeggen. Alsof ie tegen zich zelf praat.
"Who's it?" Vraag ik moeilijk. Het praten stopt en de voetstappen benaderen me. Als de persoon dan over de bank kijkt zie ik hem. "You up too?" Vraagt ie traagjes. "No Horan, I'm sleeptalking." Grap ik zachtjes. Hij grijnst.
"Mag ik bij je zitten." Vraagt ie verlegen. Ik knik. "We zouden dubbel zo veel knuffelen toch?" Zijn lach groeit na mijn vraag en opent zijn armen. Ik draai me om en ga tegen 'm aan zitten. Hij verbergt zijn gezicht in mijn nek en drukt me zachtjes tegen 'm aan.
"Ik kon niet slapen." Verteld ie dan. Ik maak een geluidje. "Is niet erg. Ik ook niet." Hij kijkt me vreemd aan.
"Hoezo niet dan?" Net op dat moment krijg ik een rilling van kippenvel. "Had het koud." Antwoord ik hem. Hij geeft me een duwtje, gaat bij mijn kussen zitten en opent zijn armen opnieuw. Ik glimlach en leg me opnieuw tegen hem aan. Hij pakt de deken en slaat 'm om me heen.
"Het is zo jammer dat je niet bij me op school zit." Fluister ik dan. "Want?" Ik buig mijn hoofd iets naar achter. "Dan kon ik met jou naar het ball." Hij grinnikt en haalt zijn hand door zijn haren.
"Geloof me." Begint hij. "Dan had je het echt niet naar je zin gehad met alle fans." Ik pak zijn hand vast en schuif mijn vingers tussen de zijne. "Geloof ik niet." Hij kijkt me aan en haalt zijn schouders kleintjes op.

Na een klein tijdje komt ie naast me liggen zodat ik het niet koud heb vannacht. Met zijn arm om me heen tegen zijn warme torso aan gekropen. Het deed me zo denken aan mijn vriendschap met Liam. Zo sliepen hij en ik ook als we niet konden slapen of als we een nachtmerrie hadden. Alleen zong Liam ook nog voor me. Iets wat ik Niall niet zie doen. Ik til me hoofd een beetje op.
"Zo sliepen Liam en ik ook nog wel eens toen we nog klein waren. Dan konden we niet slapen." Vertel ik Niall. Hij kijkt me een beetje verbaasd aan. "Meen je dat?" Ik knik. "We waren super close. Na dat hij 13 werd minderde het al heel erg en tegen zijn 14e is het eigenlijk opgehouden." Er valt een ongemakkelijke stilte. Ik wend mijn blik af en sluit mijn ogen. Stom van me, ik had er niet over moeten beginnen..
"Mis je dat?" Uit verbazing kijk ik hem weer aan en antwoord met een verwarde 'huh'. "Mis je het close zijn met Liam?" Zijn vrolijke koppie slaat om. Even denk ik na. Heel eerlijk? "Nee.. We zijn nog steeds close maar op een andere manier." Er lijkt een zucht van opluchting bij Niall te ontsnappen. Ook lijkt de kracht in zijn arm iets te groeien en dan weer af te zakken.
"Mag ik je iets vragen?" Zegt Niall dan plots. Hij kijkt me aan en ik knik liefjes.
"Wat voor type jongen zoek je?" Even kijk ik hem gek aan. "Dan kan ik je helpen beslissen of deze J.D. echt zo'n droomjongen is." Ik grinnik.
"Dat merk je nog wel." Fluister ik en druk een kus op zijn wang. "Slaap lekker, knuffelbeer."
Ik leg mijn hoofd tegen zijn borstkas aan en luister aandachtig naar het ritme van zijn hart. Het is net een verborgen slaapmelodie. Niall haalt zijn hand door mijn haren, drukt een kus op mijn kruin en fluistert welterusten terug.

"Oh ja. Als de jongens wat vragen, ik had een nachtmerrie." Grap ik kleintjes.