1. Slecht Nieuws

Mijn moeder was ongelofelijk hyper vandaag. als ik niet beter wist zou ik denken dat ze ADHD zou hebben en haar pillen zou vergeten nemen zijn.
'Goeiemorgen, lieve schat!' ze drukte een kus op mijn wang en liep samen met me naar de ontbijttafel. ik nam zoals gewoonlijk een kom cornflakes en begon langzaam te kauwen.
'Ik heb geweldig nieuws!' verbrak mijn moeder de aangename stilte. Mijn kleine broertje, Alex, zuchtte luid en legde zijn boterham terug neer om te luisteren naar het nieuws van mijn moeder.
'We gaan verhuizen!' ze klapte blij in haar handen en ik verslikte me in mijn cornflakes.
'WÁT?' ik kuchte nog steeds in een poging het pijnlijke gevoel in mijn keel te laten verdwijnen.
'Ah, mam! Niet verhuizen, ik heb een reputatie en vrienden hier!' mijn broertje klonk wel als een dramaqueen uit een of andere tienerfilm waar ik weigerde naar te kijken. Mijn vader zuchtte.
'Alexander! Laat je moeder uitpraten!' zei hij berispend op Alex.
'We verhuizen naar Forks! Dar zoeken ze naar een tweede dokter aangezien ene dokter Snow ontslagen is.' mijn moeder wou altijd al in Amerika gaan werken als dokter. Het was een van haar kinderdromen om in Amerika te werken, maakte niet uit waar.
'Neen, he, ' begon ik tegenstribbelend. 'Ik ga niet in dat sompige gat waar geen straaltje zon komt wonen!' Ik keek mijn ouders niet meer aan en leek wel op een klein kind dat haar zin niet kreeg. Ik bleef maar mokkend naar beneden kijken, ookal wist ik dat ik toch zou verhuizen, met of tegen mijn zin. Na een kwartier gaf ik het op en zette mijn kom op de wasbak.
'Wanneer vertrekken we?' een sombere blik verscheen op mijn gezicht.
'Volgende week al. Neem maar wat dozen vanuit de kelder mee en pak al wat dingen in die je deze week niet meer nodig zult hebben.' zei mijn vader met een bemoedigende glimlach. Ik knikte kort en liep naar de kelder.
Nadat ik vijf spinnen uit mijn haar had moeten plukken kwam ik eindelijk op mijn kamer. Ik gooide de dozen in een hoek en keek naar buiten. Bewolkt maar blijkbaar niet met een dreigende stortbui. België mocht dan niet 'droog' zijn, maar we hadden in ieder geval meer zon dan in Forks. Ik nam een zwarte skinny jeans en een wit blousjemet daaronder een zwart topje. Ik liep naar mijn badkamer en zette de douche aan.
De warme stralen deden mij dromen aan zonnige stranden en warme oceanen. De droom werd abrupt gestopt toen het water koelde omdat het warme water bijna op was. Ik stapte vanonder de douche en wikkelde een handdoek om mijn lichaam en een om mijn haren. Ik keek in de spiegel waarin mijn verdrietig blauwe ogen terugkeken. Ik zuchtte en liet mijn kastanjebruine haren uit de handdoek vallen. Ik kamde zorgvuldig alle knopen eruit en kleedde me aan. Ik liep terug naar mijn kamer en nam mijn mobiel, het was een zwarte LG GW300. Ik toetste het nummer van Chloë in.
'Met Chloë!' de schelle stem van Chloë klonk blij.
'Hey Chloë, met mij, ik heb slecht nieuws, ik ga verhuizen naar Forks.' mijn stem sloeg een paar keer over.
'Dat méén je toch niet, he?' haar stem klonk zachter door de gedempte toon van ongeloof.
Ik drukte op het rode horentje. Ik had na Chloë Jasmine en Fransesca hetzelfde nieuws laten weten. Ook zijn namen het op als een grote schok, wat me niet verbaasde. In Forks zou ik een 'nieuw' leven moeten beginnen, maar ik betwijfelde of het zou lukken.





© Alissa Ooms 2009