Part Three

‘Wil je vertellen wat er veranderde?’ vroeg Peter op een zachte toon en ik knikte. Het lege kopje koffie had ik nog steeds in mijn handen, zodat ik niet heel de tijd aan mijn T-shirt frummelde. ‘Ik zat in die tijd aan de pil, daar had mijn moeder op gehamerd dat ik die nam, want ze wilde nu nog geen kleinkind, maar ik kreeg keelontsteking en kreeg daarvoor antibiotica. Heel mijn leven zei ik ook steeds tegen mijzelf, als je aan de antibiotica zit werkt de pil niet meer. Ik had in die tijd alleen veel aan mijn hoofd, het ging niet goed met school. De jongens waren op tour en ik kon niet terug naar mijn thuisland Nederland. Ze zouden twee maanden weg zijn voor hun eerste tour waar ik toen veel moeite mee had om hun te laten gaan, maar ik kon het allemaal wel overleven dacht ik, toen ik mijn maandelijkse periode niet kreeg. Ik dacht misschien is het omdat ik de pil slik dat het anders is, maar aan een eventuele zwangerschap dacht ik niet’ ik sloeg even mijn ogen neer en zuchtte. ‘De maand daarop volgend kreeg ik weer niet mijn maandelijkse periode en ik voelde dat mijn lichaam overal anders op reageerde. Ik was toen een weekend in Nederland en ben toen meteen naar mijn zusje gegaan’
‘Milou is je enige zusje?’ vroeg Peter en ik knikte. ‘Ik had haar mijn verhaal verteld en ik kon aan haar blik zien dat ze hetzelfde dacht als mij, omdat iedereen mij herkende als het vriendinnetje van Harry is Milou naar de drogist gegaan voor een test’ ik dacht terug aan dat moment en de brok van zojuist in mijn keel was weer terug, terwijl op de achtergrond een vogeltje vrolijk aan het fluiten was in het zomerse zonnetje. ‘Toen Milou terugkwam ben ik naar de wc gegaan en daar kreeg ik bevestigd dat ik in verwachting was’ ik wist even niet hoe nu verder te gaan en haalde een hand door mijn blonde haren. ‘Was het moeilijk?’ vroeg Peter en ik knikte, terwijl ik sommige tranen voelde opborrelen. ‘Je ziet koppels die geen kindje kunnen krijgen, die er een moord voor zouden doen om een kindje te mogen krijgen en ik was op dat moment niet blij met het levende wezentje in mijn buik’ ik probeerde mijn woorden nog normaal uit te spreken, maar van binnen zat ik stuk. ‘Ik barstte op dat moment in huilen uit in de armen van mijn zusje. Er gingen gedachten door mijn hoofd die je niet kan voorstellen, wat zullen mijn ouders wel niet denken? Ik ben 19, ik ben nog helemaal niet klaar voor een kind? En het belangrijkste, hoe ga ik dit Harry vertellen’
‘Daar maakte je het meeste druk om? Om Harry, voor zijn reactie?’ vroeg Peter en weer knikte ik. ‘Mijn leven op dat moment was zoals het moest gaan. Ik had het liefste vriendje, op school ging het weer beter en wist een goede balans te houden tussen Nederland en Engeland’ zei ik en probeerde mijn eigen ik weer terug te vinden. ‘Ik ben toen die avond nog terug naar Engeland gegaan en al die tijd wist alleen mijn zusje er nog van. Een paar dagen erna kwam Harry terug van de tour en telkens wilde ik het hem wel vertellen, maar durfde ik niet. Ik heb het zelfs nog ander halve maand nadat ik wist dat ik zwanger was het voor iedereen geheim gehouden toen mijn zusje hier in Londen was en mij vertelde dat Harry het nu moest weten anders zou zij het vertellen’ blijkbaar hing iedereen bijna aan mijn lippen, want niemand in deze kamer maakte nog een beweging. Iedereen zijn ogen waren op mij gericht. ‘Die avond toen ik een rondje door de stad liep met Harry heb ik het hem verteld dat ik al drie en een halve maand zwanger was’
‘En? Reageerde hij goed?’ vroeg Peter en ik haalde een schouder op. ‘De eerste paar uren na het nieuws was hij vooral verbaasd. Hij wist zich niet goed hoe hij zich moest gedragen, maar daarna was hij door het dolle heen. Hij werd vader’ zei ik zacht en slikte de brok weer weg uit mijn keel. ‘Het ging toen die tijd erna heel erg goed. We waren een babykamer aan het inrichten. We haalden spulletjes voor de baby. Hij ging mee naar elke afspraak die ik had met de verloskundige. Ik kon mij geen beter iemand voorstellen in die negen maanden’ zei ik gemeend. Ik kon ook geen beter iemand voorstellen dan Harry die mij heeft bijgestaan tijdens mijn zwangerschap. ‘Toen negen maanden later werd Skye geboren. We waren ouders. Ik was bij de man waarvan ik hield en ik had een prachtig kindje in mijn armen liggen, maar toen daarna begon de ellende. Harry had weer veel te doen met One Direction en was soms enkele dagen achter elkaar niet thuis en ook al is het maar een klein frommeltje, het heeft toch haar vader nodig. Ik heb het er toen vaak met hem over gehad, dat hij naar minder feestjes zou moeten gaan en nu prioriteiten moest gaan stellen, maar toen hij een keer op een avond dronken thuis kwam en nadat ik lang had gezegd Skye niet op te pakken en toen hij dat toch deed was voor mij de maat vol. De volgende dag heb ik mijn spullen gepakt en heb het eerste vliegtuig naar Nederland genomen’ de tranen die ik net zolang mogelijk heb proberen te stoppen waren nu weer terug en stroomde vloeirijk over mijn wangen. ‘Kunnen we misschien even stoppen?’ fluisterde ik tussen mijn tranen door en zag in mijn ooghoek de cameraman zijn camera van zijn schouder halen. ‘Het spijt me’ snikte ik nu en stond op om voor de spiegel mijn tranen weg te vegen. ‘Je bent sterk meisje, echt waar’ zei Peter en ik draaide mij om. ‘Dankjewel, het doet me goed om dat te horen’ zei ik beleefd terug en keek weer naar mijn uitzicht en zuchtte. ‘Waar wil je het nog over hebben?’ vroeg ik en keek op naar Peter. ‘Wil je nog wat kwijt over dit onderwerp?’ vroeg Peter en ik haalde een schouder op. ‘Laat me nog een stukje mijn verhaal doen en dan weet iedereen hoe het nu echt zit’ zei ik eerlijk en Peter knikte medelevend. ‘Verder wil ik het nog hebben over je vrienden en familie en daarna vind ik dat we genoeg van je hebben gevraagd’ zei Peter met een kleine grijns en ik lachte. ‘Dat zijn gelukkig twee luchtige onderwerpen’ zei ik lachend en fatsoeneerde mijn haren weer en wreef de laatste tranen weg. ‘Willen jullie nog wat drinken? Dan kunnen we daarna weer verder’