#18 Them hugs.

~Niall POV~

Die volgende ochtend brak aan. Met een fijn gevoel rol ik van de bank en wandel de trap op om me te douchen. Ik pak handdoeken uit het kastje. Ik draai de kraan open en kleed me ondertussen uit. Ik kijk nog even in de spiegel voor plekjes of iets van puistjes maar niks. Als de spiegel dan licht begint te beslaan stap ik de douche in. Ik was me haren en lichaam, poets me tanden en maak m'n nagels schoon. Nog even laat ik het water nutteloos over me heen vloeien tot mijn buik een seintje geeft dat er eten in moet.
Ik draai de kraan dicht, droog me af, pak een schone boxer en mijn joggings, kleed me aan en wandel weer naar beneden. Het was niet fris in huis dus de kou van buiten was alleen te zien, niet te voelen. Ik trek de kastjes in de keuken open en maak wat broodjes. Als ik dan de keuken uit wandel zitten Louis en Liam al op de bank.
"Zo, jij bent vroeg op!" Roept Louis plots. "Ben geen Zayn die graag door slaapt tot ie het beu is." Grap ik terwijl ik het eerste broodje oppeuzel. Louis knikt en Liam geeft me een doordringende blik. Ik zet mezelf terug op de bank en haal mijn schouders niets boeiend op.

Na een tijdje krijg Liam een bericht van Liz dat ze onderweg is. Ik race als een gek naar boven en trek mijn koffer open. Ik spurt alles door opzoek naar wat leuks en kleed me dan om. Me haar laat ik lekker zoals het is. Toch bekijk ik mezelf een paar keer goed in de spiegel. 'Ik lijk wel op Zayn..' Gaat er dan door me heen. Ik zucht even, haal dan mijn schouders op en maak een klein vreugde sprongetje als de deurbel gaat. Ik wandel rustig naar beneden en als ik de woonkamer benader houd ik mijn vinger voor mijn lippen. Ik leg mijn handen op haar ogen waar ze een beetje van schrikt en fluister. "You'll never guess who."
"NIALLER!" Roept ze dan. Ze vliegt me in mijn armen. Mijn hart klopt in me keel! Na twee seconde bevroren te zijn sla ik dan mijn armen om haar heen en leg me hoofd tegen de hare. Een enorme grijns verschijnt op mijn gezicht en ik voel hoe Eliz haar handen mijn trui stevig vast pakken. Even haal ik mijn neus op en ruik dan een heerlijk geurtje.
"Wat ruik je lekker." Fluister ik haar in. Haar grip verslapt en ze raakt even in verlegen toestand. Ze wurmt zich een beetje los en strijkt haar haren naar achter. Ze loop wat rood aan en lijkt niet te weten waar te kijken moet. Toch ontmoeten onze blikken elkaar weer.

We praten bij over Sophie en wat er gebeurd is en wat haar toestand nu is. Louis en Liam zitten op de rand van de bank. Liz zit er een beetje moeilijk bij. Zodra ik zie dat ze een beetje in haar been knijpt pak ik haar hand vast. Ze lijkt het niet eens meer erg te vinden want ze verstrengeld haar vingers tussen de mijne. Even kijkt ze naar onze handen en zo naar mij. Ze heeft tranen van zorgen in d'r ogen maar glimlacht toch.
"Ik ben al blij dat ze nog leeft." En dat doet de tranen lopen. Ze slaat beide handen tegen d'r gezicht. Ik kijk even naar Liam die me beveelt haar vast te pakken maar voor ik door het waarom is ze opgestaan en onderweg naar de voordeur. Ik spring van de bank en ren achter haar aan. Na een klein afstandje kan ik haar bij haar arm pakken en stop ik haar. "Stop! Laat los!" Roept ze terwijl ze me probeert te slaan. Ik haal haar naar me toe en sluit d'r op in me greep. Al snel is ze dan stil en werkt ze ook niet tegen. Ze kruipt tegen me aan en pakt opnieuw me trui stevig vast. Ik verslap mijn greep en laat me handen zakken van haar schouders naar haar onderrug.
"Please, stay..." Fluistert ze. Ik verstevig mijn greep weer een beetje en leg mijn hand op haar achter hoofd.
"I wasn't about to let go of you.." Ze tilt haar hoofd een beetje op. De tranen zitten overal. Maar goed dat ze nooit make-up draagt. Ik verplaats mijn hand naar haar wang en schenk haar een glimlach. Ze glimlacht moeizaam terug en slaat haar armen om mijn hals.

Hand in hand, omdat Eliz dat graag wou, wandelen we terug. Ze rilt helemaal van de kou. Ik laat d'r even los en wandel naar boven. Ik pak het vest wat ze eerst ook leende en bekijk het even. Als ik me omdraai staat ze in de deur opening maar ze kijkt me niet aan. Frummelend met haar handen kijkt ze naar de grond. Ik stap naar d'r toe en sla het vest om haar schouders. Ze haalt voorzichtig haar armen door de mouwen en gaat voor de spiegel staan. Ze kijkt me dan met de mooiste glimlach aan. Ze stapt naar me toe en drukt een klein kusje op me wang. "Bedankt." zegt ze lief. Net als ze zich naar beneden wil verplaatsen pak ik haar hand. Ze kijkt me nog steeds zo lief aan.
"Ik zou niet los laten." Beantwoord ik haar vragende gezicht. Ze wrijft een beetje in haar ogen maar lacht dan. Ze neemt me mee naar beneden waar ze naast me komt zitten. Ze lijkt wel in gedachten verzonken te zijn.