15. Vanuit Nils

@NilsKaller : Ook al ben je zo dichtbij het lijkt een enorme afstand...

Ik kon m'n gevoelens niet kwijt, nergens, aan niemand.. Ik zat met Daan en Owen te wachten tot Rein terug zou komen, de jongens zeiden dat hij een rondje ging lopen toen ik bij Linde was. Treurig keek ik rond, we zaten op een stoeprandje en af en toe kwam er een auto of een fietser langs. "Daar is 'ie!" Owen porde me in mijn zij en ik sprong op. "Dude waar zat je?!" Riep Owen al, maar er kwam geen antwoord. Pas toen Rein dichterbij kwam zag ik dat hij gehuild had. "Wat is er met je, Rein?" Daan was me voor. "He.." Rein stopte en kuchte even een brok uit zijn keel weg. "Het is niks." Ik draaide met m'n ogen. "Dit is niet boos bedoelt hoor, maar als je het niet wilt vertellen waar ík bij ben moet je het gewoon zeggen.. Het interesseert me ook niet meer zo eigenlijk.." De jongens keken me moeilijk aan. "Linde bedoel ik.. Ik dacht dat zij mij ook leuk vond, maar blijkbaar was het niets bijzonders.." Ik keek naar m'n schoenen en ineens schrok ik op. Ik voelde hoe twee handen me naar achter duwden waardoor ik op de grond belandde. Geschrokken keek ik op en zag dat Rein het was. "GAST, WAT DENK JE NOU... ZE WILT DOOD DOOR JOU, NILS. DOOD HOOR JE ME, WAT HEB JE GEDAAN?!" Ik zag hoe woedend hij was, maar tegelijkertijd bezorgt. Maar dat laatste ging niet om mij. Hij wilde nu graag bij Linde zijn, dat merkte ik heus wel. "Het was niet mijn bedoeling...." Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan.. 'Het was niet mijn bedoeling..' Nils kom op man, doe niet zo zwak.. Je moet naar d'r toe en haar vertellen dat je haar niet verdient. Ik gaf haar zelfmoordneigingen... Ik stond op en liep de straat uit, gevolgd door Owen, Daan en Rein.
Thuis aangekomen stonden er mainiacs voor de deur. Ik liep zonder te groeten tussen ze door en liep m'n huis in. Ik merkte hoe Rein zich naast me op de bank liet ploffen en vanuit de hal hoorde ik Owen nog zeggen. "Nee sorry, Rein en Nils kunnen nu niet komen.. Hoe graag ik het voor jullie zou willen vragen, maar ik weet dat ze nu even niet kunnen, echt niet. Sorry.." Ik wendde me tot Rein, die naar zijn telefoon zat te staren terwijl er een traan over zijn wang rolde. "Hé, gaat het?" Rein keek me afwezig aan en na een tijdje gaf hij zijn telefoon aan me. Ik las wat er stond

Linde : Rein, je bent de liefste. Bedankt dat je vanmiddag de moeite hebt genomen achter me aan te komen. Ik hoopte dat alles beter zou worden toen ik Nils leerde kennen, maar in tegendeel.. Jij en Daan en Owen kwamen erbij. Veerle begint nog irritanter te worden sinds jullie hier zijn geweest en vriendinnen had ik toch al niet. De enige die ik had waren Stefan en Nils... Het spijt me dat we hebben gezoend, het spijt me dat ik jullie pijn heb gedaan. Het spijt me echt. Maar ik ben weg uit jullie leven. Iedereen die me gekend heeft zal me vergeten. Het komt allemaal goed, maar niet nu, niet dankzij jullie. Ik heb zelf de beste oplossing.. Ik hoop dat jullie nog ver komen met de band en veel plezier met de liefde.... Dag Rein (ik weet dat Nils, Owen en Daan dit ook te lezen krijgen. Dag jongens.."

Hoe, wat, huh... Ik slikte en keek Rein aan. "Gaat ze dood?" Rein knikte, schudde zijn hoofd en trok zijn schouders op. "Ze gaat weg van iedereen, ik weet het niet.. Ik weet het niet meer...." Ik pakte mijn telefoon en belde Veerle.
"Hi, met Nils!"
"Hey, waarom bel je.?"
"Is Linde thuis?"
"Nee, die heeft een atletiek wedstrijd."
"Nee nee, ze was al thuis, ik ben net bij haar geweest." Naast me hoorde ik Rein zeggen; "Ze was buiten toen ik haar zag."
"Veerle, Linde gaat weg.. Ze komt niet meer terug!" Huilde ik.
"Wat bedoel je, heh ik snap het niet?"
"Ze wilt dood, Veerle, Linde wilt dood."
"MAAR WAAROM?"
"Het is allemaal mijn schuld..."
"Wat heb je gedaan dan?"
"Het doet er nu niet toe, we moeten haar zoeken."
"Nils wat heb je geda..."

Ik hing op en keek Rein aan. "We moeten gaan zoeken." Hij knikte en we stonden op. Net kwamen Owen en Daan binnenlopen. "Waar gaan jullie heen?" "Linde zoeken, Veerle komt ook." "Ik ga mee!!" Riepen ze tegelijk en terwijl ik met mijn ogen rolde liepen we mijn huis uit. "Hey, wat gaan jullie doen?" Tessa. Waarom zij, nu, op dit moment? "Tessa, donder op. Je loog tegen me! Linde is geen slet, je praat bullshit man. Ga weg serieus!!!" Tessa stond me moeilijk aan te kijken. "Ma.. Maa..." "Nee ga weg, ik meen het. Je hebt alles verpest. Dag Tessa." Ik liep haar voorbij met de jongens achter me aan. "Als je Linde zoekt.. Ze stapte net de kantine bij atletiek binnen!!!" Riep Tessa ons na. Dit lieten we ons geen twee keer zeggen en we gingen op weg en wie we onderweg tegen kwamen....