7.

Bella was verstijft van angst. Heel voorzichtig keek ze achterom en toen zag ze wie het was. Het was de vader van Gif! Hij zei: ‘We werden gedwongen, anders gingen we eraan. Ik weet waar ze zijn. Ga naar het Dorpshuis, de kerkers.’ ‘Maar wat moet ik daar dan doen,’ vroeg Bella. ‘Ga nou maar,’ zei de vader van Gif. ‘En zorg dat niemand merkt dat je niet van hier bent.’ Bella knikte en wou weggaan, maar de vader van Gif hield haar tegen. ‘Zeg dat je een vriend bent van Houw, dan laten ze je wel binnen. Red je vriendje en de rest ook een zorg dat jullie hier zo snel mogelijk weg zijn.’ Bella knikte en zei: ‘Ik ga mijn best doen, maar ik weet niet of het in mijn eentje gaat lukken.’ ‘Daar heb ik ook al aan gedacht,’ zei Houw. ‘Kijk hier is een vriend van je.’ Bella keek op en zag.....JACOB. Bella omhelsde Jacob hartstochtelijk. ‘Jullie moeten nu gaan en jullie vrienden gaan redden.’ Jacob zei: ‘We beloven dat we ze zullen redden.’ Bella zei tegen Houw: ‘Als we allemaal veilig zijn komt Edward u halen en brengt hij u naar Gif toe.’ Houw knikte ongelovig en Bella en Jacob gingen op weg naar de kerkers van het Dorpshuis.

Onderweg zei Bella tegen Jacob: ‘Ik voel me nu al veiliger, nu ik niet meer alleen door dit doodenge moeras hoef te lopen. Wat is er eigenlijk met je gebeurt, Jacob?’ Jacob staarde naar de grond en zei: ‘Ik en Edward gingen bij Santana kijken, en Blaine ging bij Kurt kijken. We waren gewoon aan het praten en opeens kwamen er drie mannen door het open raam heen en namen ons mee. We werden het bos in gesleurd. Ik zag dat Kurt en Blaine ook waren meegenomen. We gingen naar een boom met 3 takken in de vorm van een driehoek. Het was een holle boom. Ze maakte bij ons allemaal een snee en stopte ons bloed om de beurt in een sleutelgat. Er ging een deur open en wat er daarna gebeurde weet ik niet meer.’ Bella keek Jacob aan en zei: ‘Ik was bij Gif en die zei dat we moesten oppassen, maar ik durfde het niet tegen jullie te zeggen.’ ‘Bella,’ zei Jacob. ‘Wat zei Gif eigenlijk precies?’ Bella reageerde met tranen in haar ogen: Ze zei: ‘Ze komen me halen, ze komen jou halen, ze komen jullie halen. Ik durfde het niet te zeggen. Ik was bang voor jullie reactie.’ ‘Hoezo bang?,’ vroeg Jacob. ‘Je had ons kunnen waarschuwen. Bella, waarom dacht je niet na. We konden nu ook thuis in bed liggen maar omdat jij ons niet bang wou maken......’ Jacob hield zich net op tijd in, want hij zag dat Bella tranen in haar prachtige ogen had. ‘Bella, het spijt me. Ik bedoelde het niet zo maar....’ Jacob wou zijn arm om Bella heen slaan maar ze wees het af. Ineens nam Jacob haar mee naar een donker steegje en hij begon haar te zoenen. Bella werd kwaad en duwde Jacob van zich af. ‘Wat heb jij nou weer?,’ vroeg Bella. Jacob reageerde: ‘Hoezo? Ik wou je alleen maar opvrolijken.’ ‘Dat noem jij opvrolijken,’ zei Bella. ‘Ik heb iets met Edward en ik wil dat niet verpesten. Ik hou van hem, dat weet je.’ Jacob keek boos en ze liepen daarna nog 10 minuten zwijgend verder.