6.

Toen ze bij de omgevallen boom van Kurt was aangekomen, zag ze een bebloed briefje liggen. Ze pakte het briefje en las: ‘’Ga naar de boom met 3 uitstekkende takken in de vorm van een driehoek. Tik op de 3 uitstekende takken in het ritme van ‘’open’’.’’ Bella zocht de boom. Het was de boom van het shirt van Edward en het bloed van Gif. Ze liep naar de boom en tikte op de 3 takken in het ritme van open. In de boom kwam een deur en er stond: ‘’Stop het bloed van degene die je omgebracht hebt in het sleutelgat.’’ Bella wist niet wat ze moest doen dus ze pakte een takje en prikte het in haar pink. Het bloed wat eruit kwam stopte ze in het sleutelgat. De deur ging open en ze zag een moeras voor zich liggen. Ze dacht: ‘Zou dit het moeras zijn waar Gif over had verteld?’ Ze besloot om maar een stukje te gaan wandelen door het moeras, in de hoop dat ze aanwijzingen zou vinden. Overal waren bloedsporen, het stonk naar lijken en het moeras zag er donker uit met veel dode bomen en vieze wateren met bloedspetters. Ze hoorde wat gebrom en keek naar het water. Er kwam een lijk naar boven, een naakte man zonder armen en zonder hoofd. ineens kwamen er meerdere lijken boven water drijven. Bella rende gauw een brug op dat naar het dorpje op het water leidde. Toen ze in het dorpje aankwam stond er een kleine man vol blauwe plekken met een foto, van het meisje, Gif. Maar Bella reageerde niet en liep verder door het donkere dorp met vieze donkere huizen waar veel bloed enz. op zat, bij een huis zat er arm op de voordeur waar je aan moest trekken om de deur open te doen. Ze liep een bruggetje op en bleef even in het water staren. Ineens zag ze iets bekends in het water drijven. Het bleek het cheerleaders shirtje van Santana te zijn. Op het shirtje stond de naam van hun school: WMHS. Daaronder stond met bloed geschreven: ‘’Ze gaan er allemaal aan!!’’ Ze wist niet waar ze moest beginnen met zoeken, ze ging naar de man met het plaatje van Gif. ‘Kent u haar?’ vroeg Bella aan de donkerharige bleke man. Hij zei schuw: ‘Mijn dochter, dat is mijn dochter. Ze hebben haar gemarteld. Ik stond erbij, maar waar ze nu is...’ ‘In het ziekenhuis,’ zei Bella, ‘ze is veilig.’ De man zuchtte. ‘Breng haar terug naar mij, ze is zo niet veilig.’ ‘Meneer, ze is echt veilig, er let altijd iemand op haar.’ De man liep naar het huis achter zich en zei: ‘Ga naar het huis met de arm als deurknop. Die kan je meer vertellen.’ De man ging naar binnen en liet Bella alleen.
Ze klopte op de deur met de arm en vroeg of ze wat mocht vragen. De man deed de deur open met zijn mes in zijn hand en zei: ‘Vraag maar.’ Bella vroeg gelijk: ‘Waar gaan de gevangenen heen?’ De man antwoorde: ‘Ze gaan naar de oudste en grootste boom toe en worden daar opgehangen. Maar waarom zou jij dat willen weten?,’ vroeg de man. ‘Nee, laat maar. Dank u wel.’ De deur ging dicht en Bella liep de straat uit over de brug en het dorp in. Ze kon niks vinden, geen boom, geen mens, alleen dode lichaamsdelen dan.
Toen ze verder liep hoorde ze gegil uit een huis komen. Het gegil kwam van een jongen, een paar huizen verderop. Ze keek door een raampje en zag Jacob in het huis op de grond liggen. Helemaal vol met bloed. Ze probeerde de deur open te maken maar het lukte niet. Ze pakte het takje in haar broekzak en probeerde de deur open te krijgen door in het sleutelgat te sleutelen. Uiteindelijk had ze hem open en niemand was thuis, alleen Jacob, hij lag in de keuken die natuurlijk ook onder bloed zat. ‘Bella!,’ schreeuwde hij. ‘Ga naar de boom Bella, de boom, daar zijn Edward en Blaine.’ Bella knuffelde Jacob plat en vroeg vlug: ‘Waar zijn Kurt en Santana?’ ‘Ga nou maar!,’ zei Jacob. Bella rende de deur uit op zoek naar de boom. Uiteindelijk, na een hele tijd lopen kwam ze bij de boom uit, maar ze zag Blaine en Edward nergens. Ze zag alleen 2 mensen eraan hangen die ze al herkende. Het jongentje op de fiets en zijn vader. Het jongentje schreeuwde naar mama. Zijn vader hield hem stevig vast. Ze liep een rondje om de boom en hoorde een bekend geluid: Edwards stem. Bella keek omhoog en zag Edward en Blaine in de boom hangen, Bella schreeuwde: ‘Edward! Blaine!’ Ze keken omlaag en zagen Bella. ‘Bella!’ Schreeuwde Edward. ‘Bescherm jezelf!’ Blaine zei: ‘Doe alsof je een of andere inwoner bent!’ ‘Oke, ik zal mijn best doen, maar waar zijn Kurt en Santana?,’ vroeg Bella. Blaine antwoorde: ‘Weten we niet, we werden gelijk van elkaar gescheiden. Ik bleef bij Edward, Jacob was alleen en Kurt bleef bij Santana.’ ‘Maar ga! Je verliest je tijd!,’ riep Edward gehaast. Bella gaf snel een handkus en rende weg. In een steegje bleef ze staan. Er stonden een klein jongentje en een klein meisje te vechten. Ze leken erg op elkaar, ze waren een tweeling. Bella boeide het niet en ze rende de steeg uit. Ze kwam langs een huisje en keek door het raam. Ze zag niks, maar opeens voelde ze een hand op haar schouder.