O26 • Let me go...

'Ik ga jullie zo erg missen.' snikte ik terwijl ik mijn armen om Aiden zijn nek heen sloeg. De tranen waren vrij uit over mijn wangen gaan stromen, maar daar gaf ik op dit moment niets om. Ik voelde hoe Aiden zijn armen om mijn lichaam heen sloeg en mij dicht tegen zich aan trok.
'Ik jou ook.' fluisterde hij in mijn oor. Ik voelde zijn emoties door mijn aderen stromen en direct vereenvoudigde mijn verdriet zich. Ik keek over Aiden zijn schouder naar de Hogwarts Express die mijn twee beste vrienden van mij weg zou nemen, richting King's Cross Station.
Harry, Ron en Hermione waren mee gekomen om afscheid te nemen van mijn twee beste vrienden, ook Draco was mee gekomen maar die leek maar al te blij te zijn met het vertrek van de twee broers. Ik kon zijn enthousiasme door mijn aderen voelen stromen en ergens maakte dat mij boos. Hoe kon hij hiervan genieten?!
Na een tijdje liet Aiden mij weer los en kwam nu Jason naar mij toe. Ook hij hield mij stevig tegen zich aan, en vreemd genoeg voelde de afscheid met deze jongen veel definitiever. Alsof dit de laatste keer zou zijn dat ik hem zag. Ook Jason leek dit blijkbaar te voelen want hij hield mij veel langer vast dan Aiden had gedaan, en meestal was het altijd andersom geweest.
'Ik ga je missen, Ams.' fluisterde Jason in mijn oor terwijl hij mij lichtjes van de grond tilde. 'En ik houd van je, kleine vriendin, vergeet dat nooit.'
Ik slikte een brok in mijn keel weg en keek op in Jason zijn bruine ogen terwijl die van mij vast nog vol zat met tranen, en tot mijn verassing zaten ook Jason zijn ogen vol met tranen. 'Ik ook van jou.' snikte ik zachtjes terwijl ik zijn gezicht omsloot met mijn handen. Ik drukte een kus op zijn neus en verborg toen mijn gezicht in zijn nek terwijl mijn schouders langzaam begonnen te schokken door mijn snikken.
Na een lange tijd liet Jason mij dan eindelijk los. De twee jongens hadden inmiddels al van alle aanwezigen afscheid genomen, zelfs van Draco. Met zijn tweeën stonden ze voor de ingang van de trein, allebei niet instaat om als eerste in te stappen.
'Kom jongens, jullie moeten echt gaan.' Ik beet hard op mijn onderlip terwijl de tranen maar over mijn wangen bleven stromen. De pijn binnen in mij was ondragelijk, maar vooral omdat ik ergens heel diep van binnen wist dat ik de oudste broer niet meer zou zien. Jason keek mij met zijn bruine ogen recht aan en trok mij nog voor een laatste keer in zijn armen.
'Houd je taai Ams en zorg goed voor jezelf.' Ik voelde nog een laatste kus op mijn wang en ook Aiden gaf mij nog een knuffel voor ze dan uiteindelijk besloten de trein op te stappen. Een snik verliet mijn mond en ik voelde kort daarna hoe iemand vanachter mij zijn handen op mijn bovenarmen plaatste. Ik keek om en zag het meelevende gezicht van Harry.
'Je zult ze snel weer zien.' beloofde Harry mij, maar zijn woorden hadden geen impact op mij. Iets zei mij dat ik Jason niet meer zou zien. Ik wierp nog een laatste blik op de trein die langzaam in beweging kwam en bleef staan kijken tot die vervolgens helemaal uit het zicht was.