024 Jasmine

"Ok, hier komt ronde 1.... Je weet het he: 5 keer winnen en we kunnen eens lachen he." Grijnst hij. "Kom je dan ook? Of moet ik het alleen doen?" Vraag ik lichtjes in paniek. Ik wil Harry verslaan, maar dan wil ik er Jack wel bij als steun. "Geen paniek, ik zal er zijn. Ik laat je niet alleen." Belooft hij terwijl hij een controller in mijn handen duwt. "3...2...1...start!" En daar gaan we.

De tussenstand? 1-0 voor mij, 1-1, 1-2, 1-3. Ik ben zwaar aan het verliezen maar ik weet dat ik het kan, dus er staat me maar 1 ding te doen: doorzetten!
En net die gedachte zorgt voor het volgende: 2-3, 3-3, 3-4. "Dit kan de laatste ronde zijn." Grijnst hij. "Ik geloof in je, ik weet dat je het kan." Trots glimlach ik, hij gelooft in mij.
We beginnen de ronde maar de moed zakt me al snel in de schoenen als blijkt dat ik weer zwaar aan het verliezen ben. "Concentreer je." Beveelt Jack me, maar het enige wat ik doe is zuchten. "Je kan het en je weet het! Concentreer je, je wil toch Harry verslaan? Toon me dat je het kan." Gaat hij verder. "Kan het even op pauze?" Hij knikt en meteen wordt het spel gepauzeerd. "Wat scheelt er?" Vraagt hij nogal bezorgd. "Wat als ik nu win, maar tegen Harry alsnog verlies? De tussenstand nu is zo nipt dat ik nog steeds niet overtuigd ben dat ik kan winnen en ik moet vanaf volgende week gaan werken..." ratel ik aan een stuk door."Rustig nou, jij moet eerst eens in jezelf gaan geloven. Je kan het, dat weet ik en diep vanbinnen weet jij dat ook." Langzaam knik ik, ik moet, wil en zal dit winnen. Jack drukt op een knopje en we gaan door.
Uiteindelijk blijk ik me goed te herpakken en wordt het 4-4. "Zie je nou wel, je kan het! Als je het moeilijk hebt met het kleine puntenverschil, dan kunnen we ook gewoon zeggen dat je met 2 punten verschil moet winnen..." antwoordt Jack meteen. "Ik wil tot 10 gaan en met 3 punten verschil winnen." Stel ik mijn eis. "As you wish, princess." Glimlacht hij.

en sinds die overeenkomst gaan mijn punten enkel in stijgende lijn: 5-4, 6-4, 7-4, 8-4, 8-5, 9-5 en ja hoor, 10-5. Overgelukkig spring ik recht, gelijktijdig met Jack. Ik spring in zijn armen en gil het uit. Harry, here I come! Als we beide weer wat rustiger zijn laat Jack me weer op de grond zakken maar laat me nog niet los. Nog voor we beseffen wat er gebeurt raken onze lippen elkaar. Wat een beetje onwennig begint vloeit uiteindelijk verder in iets wat lijkt op een eindeloze kus.

"Ik wist niet dat Playstaation spelen ook zo kon." Geschrokken laten we elkaar los en gaan ver van elkaar staan. " Don't worry. Ik ben zo meteen weg en dan kunnen jullie rustig verder doen. Maar Jack, breek haar hart en ik breek jou." Waarschuwt Dylan hem en verdwijnt dan, waarschijnlijk naar Jade.