W13

’s Zondags legde Faragonda uit welke straf de tweeling uit Eraklyon had gekregen: ze moesten in de loop van de komende week de hele school poetsen, zonder magie, en ze mochten Alfea niet verlaten tot ze klaar waren.
“Als ze hun best doen, mogen jullie best een deel laten vallen, de hele school is veel werk voor twee meisjes, maar als ze het aan hun laars lappen, mag je best streng zijn. Desnoods verleng je hun straf tot ze het goed doen.”
“Oké”, stemde Bloom in, al lang blij dat zij geen oordeel moest vellen.
“Zien jullie het zitten?”, vroeg Faragonda met een glimlach.
“Nou, aangezien ik Alfea er perse bij wilde nemen, moet dat maar”, zei Bloom lachend. De anderen knikten instemmend.
“Ik ben wel blij dat de leraars er nog zijn hoor”, merkte Musa op.
“Die zullen een hele hulp zijn, denk ik”, ging Tecna akkoord.
“Fijn, het zal jullie wel lukken”, zei Faragonda met een glimlach.
“Wanneer zien we u weer?”, vroeg Bloom.
“Ik probeer tussendoor een keertje langs te komen, maar ik kan niets beloven”, zei Faragonda. “Maar over drie weken ben ik sowieso terug. En als er echt problemen zijn, weten de leraars me te vinden.”
“Oké, tot ziens.” Bloom omhelsde Faragonda.
“Tot ziens Bloom, tot ziens meisjes”, zei die. Met een glimlacht liep ze haar kantoor uit, naar buiten, waar Griselda haar al opwachtte om samen de school uit te gaan.

Bloom en Musa merkten al snel dat de twee meisjes uit Eraklyon zich niet aan hun straf hielden. Musa greep in, Bloom wilde zich er niet in mengen, niet met die meisjes. Maar het haalde weinig uit, geen van de meisjes wilde werken. Toch hield Bloom afstand, bang dat ingrijpen meer kwaad dan goed zou doen. Maar de meisjes luisterden ook niet naar Layla en Flora, toen die donderdag de leiding overnamen.