Chapter 1

Ik staarde uit het autoraampje. Mijn ouders zaten beide voorin. We waren onderweg een vriendin van mijn moeder. Daar ging ik tijdelijk wonen. Altijd leuk. Bij mensen wonen die je niet mag. Mijn ouders moesten weer zo nodig een wereldreis maken. Drie keer raden wie er niet mee mag. Ergens merkte ik dat mijn moeder tegen mij aan het praten was. Maar ik had oortjes in en hoorde haar zogenaamd niet. Ik had echt geen zin om met haar te praten. Het was warm in de auto. Ik deed mijn lange bruine haar in een knot en deed mijn jack uit. Ik woonde in Amsterdam. En nu was ik op weg naar Holmes chapel. Daar woonde Anne en Robin. Oh en ik geloof dat ze ook een zoon hebben. Harry heette hij dacht ik. Als ik er aan dacht dat ik straks bij mensen ging wonen die ik amper kende. Wou ik het liefst in een hoekje kruipen. Of kotsen. Ik ben een heel verlegen persoon. Soms weet ik zelfs niet wat ik terug moet zeggen. En ik begin bijna nooit uit me zelf een gesprek met mensen die ik amper kende. Mijn vriendinnen zeggen altijd dat ik niet bang moet zijn. En als ik een gesprek wil beginnen maar gewoon iets moet schreeuwen. Dat deed ik een keer. Ik werd zo raar aangekeken dat ik wel door de grond kon zakken. Nooit meer dus. 'we zijn er bijna.' Hoorde ik mijn moeder zeggen. Ik deed mijn oortjes uit. Mijn ouders stopte voor een groot huis. We stapte uit en liepen richting de voordeur. Mijn vader drukte op de bel. Ik wachtte tot de iemand de deur opendeed. Een vrouw deed de deur open. 'Anne!'. Riep mijn moeder 'Elise!' riep Anne terug. Ze nodigde ons uit om naar binnen te gaan. 'Ik ben Anne.'ze stak een hand naar me uit. Ik pakte hem aan en zei . 'Ik ben Clarissa, Maar je mag me ook Clary noemen hoor.' ik probeerde een beetje vrolijk over te komen. 'Ga toch zitten.' we stonden inmiddels in de woonkamer. Ik ging op een grote witte bank zitten en mijn ouders volgde. Anne kwam ook de kamer binnen met een groot dienblad. We kregen allemaal koffie. Mijn ouders bleven eindeloos kletsen. Over hoe ik was. Over mijn vorige school. Vervolgens ging Anne door over mijn nieuwe school. Toen ging het over Annes zoon Harry. Hij bleek in een boyband te zitten. Als ik het goed heb onthouden heet de band One Direction. Het is vast niet populair. Anders had ik het wel gekend. Ik denk dat mijn ouders uiteindelijk twee uur zijn gebleven. Toen namen we afscheid. Anne liet me mijn kamer en de badkamer zien. 'Ik hoop dat je de kamer goed vind.' ik keek de naar het prachtige tweepersoonsbed die tegenover een enorme kast stond. 'Deze kamer is beter dan mijn kamer thuis.' ik glimlachte. 'Ik verwacht dat mijn man Robin na etenstijd thuis komt. Mijn zoon Harry kan ieder moment hier zijn.' Ik begon met mijn kleren in de kast te leggen en Anne hielp me. 'Ik weet zeker dat jullie goede vrienden gaan worden.' ze keek me hoopvol aan. 'Ik hoop het.' zei ik alleen maar. Ik had niet veel kleren. Dus binnen een kwartier waren we klaar. Anne liet me de rest van het huis zien. Haar slaapkamer. Harry's slaapkamer. Die enorm was. We liepen verder door de gang toen ik een sleutel in het slot hoorde. 'Daar is Harry'. Zei Anne tegen me. 'Ik stel je aan hem voor kom.' Ik liep haar achterna de trap af. Harry zat stond in de keuken. Ik kon zijn gezicht niet zien. Wel zijn haar dat vanaf de achterkant al goed zat. 'Hai lieverd hoe was je dag.' Hij begon al te praten voordat hij omdraaide. 'Het was fantastisch de jongens en ik hebben.' Hij draaide zich om en stopte met praten. 'Dit is Clarissa. Het meisje dat bij ons komt wonen.' Ik stak mijn hand uit. 'Hai Harry ik ben Clarissa maar je kan me ook Clary noemen.' Harry pakte mijn hand en schudde hem. 'Leuk je te ontmoeten. Ik hoop dat je het hier leuk gaat vinden.' Bijna meteen ging hij weer verder met vertellen. 'de jongens en ik hadden vandaag een optreden en het was geweldig. Alle fans en bekende mensen. Ik raak er echt niet aan gewent.' Harry bleef maar door ratelen. Ik vond het wel best. Ik luisterde naar zijn verhalen. Toen hij klaar was ging Anne even naar de supermarkt. Harry en ik gingen naar de woonkamer om wat tv te kijken. We zaten beide een beetje stil en ongemakkelijk naar de tv te staren. Ik gokte dat Harry niet echt keek. Of hij vind Barney een leuk programma. Ik bedacht wat ik kon zeggen. Waar praat je nou weer over met een beroemdheid. Ik wou dat ik het kon googelen. Maar ik had nog geen internet. 'Waarom ben je hier eigenlijk naartoe verhuisd? Niet dat ik je hier niet wil hebben natuurlijk.' Hij grinnikte. 'Mijn ouders wouden altijd al een wereldreis maken. Ze moesten eerst altijd rekening houden met mij. Maar sinds ik zestien ben vonden ze me wel oud genoeg om tijdelijk bij iemand anders te wonen.' Harry was stil. Misschien wist hij niet wat hij moest zeggen. Of misschien was hij niet geïnteresseerd. Het was in ieder geval awkward stil. Beide keken we wat tv totdat Anne weer thuis kwam. Ik bood aan om te helpen met koken en samen maakte we spaghetti. Robin was nog steeds niet thuis. En Anne besloot dus maar gewoon te gaan eten. We zaten aan een 6 persoonstafel. Ik vroeg me echt af waarom ze zo'n grote tafel hadden. Ze waren immers maar met 3 personen. De spaghetti was heerlijk. Terwijl het absoluut niet mijn lievelingseten was. 'Harry.' begon Anne. 'Je hebt morgen toch een optreden in de o2 arena? Waarom neem je Clarissa...' 'Clary'. Viel ik haar in de rede. Ze glimlachte. Ze ging weer verder 'Clary niet mee? Dat is toch leuk. En zo leren jullie elkaar beter kennen.' Harry keek van zijn moeder naar mij. Hij haalde zijn schouders op. 'als Clary dat wilt.' ik dacht na. Wil ik dat? 'Ik zou graag mee gaan.' ik was benieuwd naar zijn muziek. Dus ik ging mee. 'Fantastisch.' zei Harry. Hij kreeg meteen een rood hoofd. Hij was best schattig eigenlijk. 'We gaan morgen rond een uur of 10. zal ik je wakker maken om 9 uur?' 'Graag.' ik Hielp Anne met de tafel afruimen en liep met Harry naar de bank. We keken wat tv en gingen slapen.