Lol

de seal op mijn buik activeerde en...

een gigantsche pijnscheup krom door me heen. alsof ik kilometers was gevallen zonder te sterven... alsof ieder stuk van mijn huid in brand vloog, duizend messen... ik hapte naar adem en viel op de grond, nu wist ik wat hij bedoelde. mijn ogen vlogen wijd open en flitsten ontelbare keren rood. de pijn zette nu om naar mn hoofd en ik zag het, ik ZAG het. voorbijflitsende beelden van de mensen die smeekten om in leven te blijven terwijl docho ze met een hand afslachtte. docho grijnsde en daikirai kwam hijgend aangeslentert. 'god... verdomme *hijg* bitch...' hijgde hij. docho grijnsde terwijl ik nogaltijd gilde de beelden... ze deden zon pijn... daikirai trok me aan mn boven arm mee 'eten verzamelen bitch!' aarzelend liep ik een karavaan in waaruit bloed stroomde ik sloeg mn hand voor mijn mond om mijn gil te onderdrukken toen ik de lijken van een groep kinderen op een hoopje zag liggen. ik kreeg weer beelden van hoe ze gestorven waren, wat ze zeiden... wat ze dachten... ik VOELDE de pijn de ze hadden meegemaakt. mijn gil was gestopt en ik wandelde verschrokken achteruit. ik stootte tegen iets aan en viel op de grond, ik kreeg overal glas in me... opeens viel wat op mijn hoofd en ik bekeek het, een fotolijstje...


'what the...'











GOMEEEEEEEEEEEEEEEEN WOOR HET WACHTEN!!!!!