26

'' Jongens, pak jullie spullen in. Jullie gaan zometeen jullie nieuwe gezin ontmoeten!''
~

'' Wat? Nu al? Mogen we niet eerst afscheid nemen van iedereen? En we weten nog niet eens hoe iedereen is daar. '' schreeuwde Nick. '' Daarom gaan jullie ze juist nu ontmoeten! Hoe sneller een nieuw gezin hoe beter'' Ik en Nick keken elkaar verward aan. '' Dus hup, pak je spullen in! Je kan later ook nog wel afscheid nemen.'' zei Peter enthousiast. Ik liep stampvoetend naar boven. Hoe kan die man ons dit aandoen? We kennen dat gezin nog niet eens en we moeten nu al onze spullen inpakken. Ik gooi m'n slaapkamer deur open en val neer op bed. '' Wat is er liefje?'' vroeg Daan. Ik was al helemaal vergeten dat Daan er nog was. Ik ging rechtop zitten en legde mijn hoofd op zijn schouder. '' We moeten nu al weg. We gaan ons nieuwe gezin ontmoeten.'' stamel ik. '' Nee dat kan niet! Moeten we dan nu binnen een kwartier afscheid nemen? Dat kan toch niet? Liefje zeg alsjeblieft dat we meer tijd hebben daarvoor.'' Ik knikte. '' Ik zorg wel dat we meer tijd krijgen.'' glimlachte ik. Daan gaf me een kus. '' Mooizo.'' ik stond op en liep naar de kast om 2 koffers te pakken. '' Help je mee?'' Daan knikte en stond op.

Ik liep naar beneden met mijn 3 koffers vol met belangrijke spullen en kleren. '' Leg ze maar in de achterbak'' ik kijk hem chagrijnig aan en schuifel naar de auto met Daan achter me aan. '' Gelukkig wonen ze wel in Goor'' probeert Daan me op te beuren, maar het lukt niet. Ik kijk in zijn betraande ogen en sla mijn armen stevig om zijn middel. '' Dit is toch niet het einde tussen ons toch?'' snik ik in zijn T-shirt. '' Nee natuurlijk niet lieverd, we wonen maar misschien een half uur van elkaar vandaan, en hopelijk blijf je nog op dezelfde school.'' Ik kijk hem aan en geef hem een kus. Nick kwam door de deur gelopen. Ik kijk hem aan en loop naar hem toe. '' Het komt allemaal wel goed, ze zijn vast wel aardig.'' zeg ik en geef hem een knuffel. Hij knikt en legt ook zijn koffers in de achterbak. '' Kom op jongens, stap maar in.'' zegt Peter. En hij gaat al zitten achter het stuur. Ik loop weer naar Daan en knuffel hem. '' Ik hou van je Daan '' snik ik. '' Ik ook van jou lieverd ''

De hele reis was het heel stil. De radio stond zachtjes aan met vrolijke liedjes, maar die maakte niemand blijer. '' Hey jongens, jullie weten dat jullie mij niet moeten haten nu he. Dit was het beste en het enige wat ik voor jullie kon doen. Ik had jullie ook apart kunnen zetten, maar heb ik dat gedaan? Nee he, dus wees me ook een beetje dankbaar alsjeblieft.'' zegt Peter chagrijnig. Het was alweer stil. totdat Peter riep dat we er waren. We keken uit het raam. Het was een gezellige buurt, met allemaal kinderen die rondrennen en hangen. '' En dit is jullie huis.'' hij wees naar een groot mooi huis. Hij remde af en stapte uit. Wij stapte ook uit liepen achter Peter aan naar de deur. We belde aan. We hoorde iemand van de trap aflopen. Dylan was degene die de deur open deed. Hij glimlachte met zijn mooie witte tanden. ' hey '