-020-

(Pov Rein)

'REIN TELEFOON' schreeuwt me moeder naar boven. Ik sta op en loop via de trap naar beneden. 'Wie is het'? fluister ik tegen me moeder als ik naast haar sta. 'William' mompelt ze en duwt me de telefoon in de handen. 'Hee' roep ik vrolijk tegen onze producer. 'Laat me raden de song is af en ik moet hem goed keuren'. William grinnikt even maar zegt dan toch nee. 'We kregen vanmiddag een telefoontje over Iris'. Ik zucht 'En? weer een mainiac, die probeerde de code te kraken'? 'Nou dat dachten we eerst wel aangezien ze nogal lacherig overkwamen maar na een tijdje kwamen we erachter dat ze wouden zeggen dat hun Iris kennen'. 'Huh maar dat kan toch iedereen beweren' zeg ik een beetje verbaasd. 'Ja klopt maar hun kenden details die ons niet eens opgevallen zijn'. 'Hoe bedoel je'? 'Nou we hebben die mobiel ja alleen van de voor en achterkant laten zien op tv?' 'Ja klopt' 'Hun wisten te vertellen dat er aan de zijkant een barstje zat'. 'Echt waar'? 'Ja ik heb direct de mobiel erbij gepakt en er zit inderdaad een barst in, en onder het hoesje zat ja op de achterkant plakband, nou dat wisten hun ook'. 'Hoe kan dat'? stammel ik. 'Ik weet het niet of ze kennen Iris echt, of ze zijn enorm goed in gokken'.'En nu? Moeten we het serieus nemen'? 'Tja daarvoor bel ik jou, het is de moeite waard om te proberen maar als ze haar niet kennen zal de teleurstelling wel erg groot zijn'. 'Oke, doe maar' floept er uit me mond zonder dat ik er verder over na heb gedacht. 'Dan zal ik ze terug bellen om een afspraak te maken en wie weet nemen ze Iris dan ook wel mee'. 'Ik hoop het' zucht ik voordat de telefoon de verbinding verbreekt. Ik loop terug naar de eettafel en plof neer op een van de stoeltjes. 'En'? Vraagt me moeder. 'Misschien hebben ze iris gevonden' zeg ik blij. 'Ahw das goed nieuws' zegt me moeder terug met een glimlach. Ik knik en pak me mobiel om de jongens het nieuws te appen.

(Pov iris)

Het is een gewone dinsdag als alle anderen. Eerst tot kwart voor 3 school dan 2 uurtjes met Julia mee om te werken aan de aardrijkskunde opdracht, waar uiteindelijk niet veel van gekomen is. Vervolgens naar huis, eten koken, Kyan naar voetbal brengen en ophalen en nu dus huiswerk maken. Met mijn hoofd leunend op mijn arm staar ik naar de wiskunde sommen. Pfff kansberekeningen, alsof je later gaat berekenen hoe groot de kans is dat wanneer je van Utrecht naar Maastricht rijdt alle vier de banden lek raken. Niemand doet zoiets. Ik pak mijn rekenmachine en toets de net op geschreven berekening in waarna ik het antwoord op schrijf en naar de volgende ga. Zo'n 12 keer herhaal ik deze handeling tot dat me mobiel afgaat. Nou ja eigenlijk is het nog steeds Olivier zijn mobiel. Ik maak snel de laatste 2 sommen af en pak dan mijn mobiel. 1 nieuw whatsapp bericht van Jennifer zie ik staan.

Iris, Melanie en Priscilla wouden je het niet zeggen maar Lotte en mij leek het juist goed dat jij het wist. Ze hebben gebeld om te zeggen dat die telefoon van jou was en Rein naar jou opzoek is. Ik weet niet wat er verder is besproken maar we vonden dat je het moest weten xxx Jennifer en Lotte.

'WATTT dat meen je niet' roep ik hardop uit. Ik lees nogmaals het bericht maar het staat er echt. Melanie en Priscilla hebben mijn door gegeven. Hoe konden ze het doen? Waarom? Was ik niet duidelijk genoeg geweest? Ik zucht en leg mijn hoofd in mijn handen. Waarom gaat alles altijd verkeerd bij mij net wanneer het goed gaat? Ik sta op en loop richting de woonkamer waar ik op de bank ga liggen. Zou ik Melanie gaan bellen? Ik besluit het maar niet te doen. Het heeft toch weinig zin meer nu ze alles al verteld heeft gaat ze het niet zomaar weer ontkennen. Het enigste wat ik op de moment kan doen is afwachten en bij meer gehoor de juiste beslissing nemen.