49.

Harry liep de kamer van Anna in en zag dat er wel 20 slangetjes aan haar vast. Het deed hem oprecht zeer dat ze er zo bij lag. Het was nog erger dat de daders, Petunia en Helena nog steeds op vrije voeten waren. Maar niemand wist waar ze waren, het liefst zou hij zelf op zoek willen gaan naar hen. Alleen was Paul het daar niet mee eens, we moesten het aan de recherche overlaten. Als we dat moesten doen, waarom waren ze dan nog niet opgepakt? Waarom? Ze hadden beter de FBI in kunnen schakelen, daar had hij meer vertrouwen in.
Harry ging op de stoel naast het bed van Anna zitten en hij pakte Anna's hand vast.
Er sprongen tranen in zijn ogen. Het meisje waar hij zoveel van hield lag hier te vechten voor haar leven en er was niets wat hij kon doen. Niets. Helemaal niets.

Helena.

Hoe lang waren we al wel niet op de vlucht? Helena wist het niet meer. Ook wist ze niet waarom haar moeder lady Diana én haar dochter had vermoord. Omdat een van prinsen dan met haar zou gaan trouwen, was dan het antwoord van haar moeder. Een ding wist Helena zeker, Harry of William zou nooit met haar trouwen. Want haar moeder had hun moeder en zusje vermoord.
'Helena!' siste Petunia in haar oor. Geschrokken keek Helena op. 'We moeten dit vliegtuig hebben,'
Oja, ze zouden naar het buitenland vluchten en daar opnieuw beginnen. Naar welk land bleef Helena onduidelijk, ze wist alleen dat ze dit vliegtuig moesten hebben.
Petunia grijnsde nadat ze de gate in waren gelopen. 'We zijn vrij, Helena. We zijn vrij,'