Chapter 1.

Louis’ ogen priemde zich boven de menukaart uit. Niall zat tegenover hem, maar dat was niet degene waar hij naar keek. Niall leunde met één hand onder zijn kin en keek met een kleine, speelse grijns naar zijn beste vriend.
Louis’ ogen gleden van rechts van Niall, naar de blonde jongen zelf en voelde hoe zijn wangen roze kleurde. Had hij gezien dat hij staarde?
“Wat?” Louis’ stem was onschuldig. Of tenminste, hij probeerde onschuldig te klinken. Niall grinnikte en schudde zijn hoofd. “Je houd de kaart ondersteboven, Lou.” Hij liet zijn blik langs de letters glijden en zag inderdaad dat die onleesbaar waren, aangezien hij de menukaart echt onderstboven hield. Lichtjes blozend draaide hij de kaart weer om.
“Zijn naam is Harry.”
Voor een tweede keer keek Louis op. Deze keer met een vragende blik. “Huh?” Vroeg hij, zogenaamd niet-begrijpend. Hij hoopte tenminste vurig dat vriend niet had over de jongen met de krullen en de beanie, die achter de toonbank stond en wat donuts versierde met chocoladesnippers. Hij had een rood-wit gestreept schort aan en daaronder zwarte skinny’s. Hoe Louis dat wist, mocht Joost weten.
“Staat op zijn naamkaartje.” Zei Niall simpel. Louis bleef doen alsof hij er niks van wist.
“Oh come on lad. Ik ken die blik. Als jij niet naar hem toegaat, doe ik het voor je.” Louis schudde meteen zijn hoofd na die woorden. “Nee.” Zei hij. “Niet doen.”
Niall haalde zijn schouders op. “Ik tel tot drie.”
Louis klemde zijn lippen op elkaar. Vastbesloten geen woord uit te brengen.
“Eén…”
Louis schudde zijn hoofd, en hield zijn lippen nog altijd op elkaar geklemd.
“Twee..”
Niall deed hem momenteel denken aan Louis’ nanny van vroeger. Het was niet bepaald een positieve herinnering.
“Drie.”
Louis wilde “nee” sissen, maar Niall draaide zich al om in zijn stoel. “HAR-"
Voordat Niall verder kon, boog Louis zich over de tafel heen. Paniekerig legde hij zijn hand op de mond van de blonde jongen, waardoor hij enkel een mompelend geluid kon maken. Met grote ogen keek Louis van zijn blonde vriend, naar Harry, die het versieren van donuts gestaakt had en nu naar Louis keek.
Louis voelde zijn wangen weer van het ene op het andere moment roze kleuren. Niall grijnsde. Al kon je dat niet zien, aangezien Louis zijn hand nog altijd voor zijn mond hield. Louis wist dat hij grijnsde.
Langzaam had Louis zijn hand wee terug getrokken en was hij weer op zijn stoel gaan zitten. Na een tijdje was Harry weer, met een kleine grijns enigszins, verder gegaan met zijn donuts.