3. Take a nap

Oliver staarde tevreden naar de lijst, hij voegde een tweede vinkje toe in het juiste hokje. Nog zo'n 42 leuke dingen te doen voor een succesvol plan, hoopte Oliver althans. In zijn enthousiasme van het eerste moment had het perfect geleken, maar nu besefte hij maar al te goed dat zijn plan helemaal niet zo waterdicht was. Wel geniaal, natuurlijk, maar de succesmarge leek een stuk minder leuk wanneer hij ze op een realistische manier bekeek. Toch gaf Oliver niet zomaar op, hij ging die lijst afmaken. Percy's reacties op het eerste deeltje waren positief geweest, maar nog niet zo geweldig als hij gehoopt had. Hij was gewoon per toeval op de lijst gebotst, die toevallig perfect kon helpen zijn plan te volbrengen. Hij vouwde de kleurrijke lijst netjes - naar zijn maatstaven - op en verborg ze veilig in zijn binnenzak.

De deur van Olivers appartement viel met een klap dicht, uitgeput viel Percy in de zetel, alsof hij er zelf woonde. Hij bracht inderdaad regelmatig tijd door in Olivers appartement en het had even geduurd, maar hij voelde zich er nu echt op zijn gemak.
      'Wat ben jij een watje, Perce, ik heb je echt niet zo vroeg wakker gemaakt en dat was absoluut geen vermoeiende activiteit,' lachte Oliver.
      'Niet vroeg? Dat was geen normaal uur, dat weet je zelf ook wel. Wat is dat trouwens met jou? Normaal slaap jij nog enkele uren langer dan ik,' klaagde Percy.
      'Ik heb zo mijn momenten. Jij hebt gewoon echt geen conditie.'
      'We kunnen niet allemaal gespierde Quidditchspelers zijn.'
      'Vind je me gespierd?' vroeg Oliver. Hij wiebelde overdreven met zijn wenkbrauwen.
      Percy zuchtte diep.
      'Waarom ga jij niet even nog een half uurtje op mijn bed liggen? Dan zeur je minder, ik maak ondertussen wel een kopje thee of zo,' bood Oliver aan.
      Percy wou eerst weigeren, maar moest met moeite een geeuw onderdrukken, dus knikte hij maar en liep naar Olivers slaapkamer. Het was niet de eerste keer dat hij in Olivers appartement geslapen had, soms werd het te laat en bleef hij gewoon bij Oliver, die er dan meestal op stond om galant op de bank te slapen. Percy was het hier nooit mee eens, maar Oliver was een zeer vasthoudend persoon.

Oliver had een kopje thee gezet en dat opgedronken toen hij zelf ook begon te geeuwen. Het uitstippelen van een masterplan nam veel tijd in beslag en hij was net zo vroeg op moeten staan als Percy. Even overwoog hij op de bank te gaan liggen, maar die was ongelofelijk slecht voor zijn rug en zijn trainer zou het hem niet vergeven mocht hij, zo stijf als een hark, op zijn bezem zitten tijdens de training maandag.
      Hij zette zijn mok weg en liep richting zijn slaapkamer, denkend aan het derde item op de lijst. Het was zowat de perfecte gelegenheid. Voorzichtig opende hij de deur, die voor één keer niet gigantisch luid kraakte, alsof het lot hem een handje aan het helpen was. Percy lag te slapen, iets wat Oliver ongelofelijk schattig vond. Ook het idee van een slapende Percy zijn bed, stond Oliver wel aan. Even twijfelde hij, maar toen schopte hij toch zijn schoenen uit en kroop voorzichtig onder de dekens, zodat hij zijn beste vriend niet wakker zou maken. Al snel viel Oliver in slaap, hij had een soort vage droom over dezelfde situatie in een andere context, één die minder kleding bevatte.
      In hun slaap bewogen de jongens ook, langzaam zocht Percy's lichaam onbewust de warmte op en drukte zichzelf net iets dichter tegen een dromende Oliver aan. Bij het contact verscheen er een klein, onderbewust glimlachje op zijn lippen.
      Oliver had geen idee hoe Percy zou gaan reageren, maar hij was wel heel tevreden dat dit op zijn lijst stond.