Chapter O22

Elsa

'Waar ben ik?' ik voel een pijnlijke steek in mijn hoofd en been. Ik kijk rond de kamer en zie een jongen zitten. 'Wie ben jij?' hij kijkt me verschrikt aan en zegt dan 'Nils.' ik probeer hem te herkennen alleen dat lukt niet. Hij merkt het en pakt zijn mobiel. Hij laat een foto zien waar ik en hij en nog een andere jongen opstaan. 'MAAR DAT IS REIN!' gil ik blij. 'Waar ken je hem van?' mompelt hij. 'Rein ken ik al sinds ik 4 ben hij is mijn beste vriend' ik word helemaal warm als ik aan hem denk.Hij knikt verdrietig. Maar wacht.. 'NILS!' gil ik blij. Ik wil opstaan om hem een knuffel te geven alleen ik val meteen weer om. 'Auw mijn been.' ik klem mijn been vast in mijn armen totdat hij minder klopt. 'Je herkent me weer?' vraagt hij voorzichtig. Ik knik blij. 'Maar waarom lig ik hier..?' vraag ik aan hem. 'Je uh.. Je was aangereden' stammelt hij. Een kleine o verlaat mijn mond. Dan staat er een jongen in de deuropening. Als Nils hem ziet loopt hij boos langs hem weg uit de kamer. 'REIN!' roep ik blij. Hij rent naar me toe en slaat ze armen om me heen. Ik voel een paar tranen op mijn schouder vallen. 'Niet huilen' zeg ik en troost hem. 'Ik ben gewoon blij dat jij niet boos bent' zegt hij. Ik laat hem los en glimlach naar hem. 'Waarom zou ik boos moeten zijn?' zeg ik. Hij kijkt me raar aan en loopt hoofdschuddend naar de voorkant van mijn bed. Hij pakt een klembord vast en leest wat er op staat. 'Hersenschudding' mompelt hij. Hij kijkt me eerst bang aan maar dan komt er een glimlach op zijn gezicht. Hij komt op de rand van mijn bed zitten. Ik glimlach naar hem als hij mijn hand vastpakt. Dan komt hij dichterbij en voel ik zijn lippen op de mijne.. En zoenen we