Life Changer 9.

‘Ik zal maar niets vragen zeker?’ zei Luke nog altijd lachend. ‘Je bent zo een klein kind, Luke. Wat zou je willen vragen? Er is helemaal niets. Ik praat gewoon soms tegen een jongen die jij gracieus vind.’ Ratelde ik met een venijnig lachje op mijn gezicht. ‘Oh, dat ga zeker nog lang horen?’ Zei hij verslagen. Ik knikte vrolijk.
De rest van de avond zegt hij er geen woord meer over, maar zo snel zal hij niet van zijn blundertje af zijn. Dat werd mij ook nooit gegund. ‘…Will always fight on for you, mary’s alive in the bright new york sky…’ zing ik luid mee op yellowcard. Luke heft al een paar keer op de muur geklopt maar dat negeer ik. Zoals altijd. Ik voelde me hier opeens onnatuurlijk thuis in dit kleine huis. Mijn kamer was warm en verwelkomend, mam had de keuken vrolijker geschilderd en de woonkamer was ook helemaal getransformeerd. Geen slechte thuis om naar toe te komen. Maar ik liet mezelf niets wijs te maken, ik wist waarom ik hier nu liever was. Door Edward. Hij had mijn leven hier in Forks veel interessanter gemaakt. En ik wist dat dit niet gezond was, ik kende hem nog maar een dag. Maar ik keek er nu al weer naar uit om naast hem te zitten in wiskunde en hem mijn vragen te stellen, die ik nu al aan opstellen was. Luke had gelijk; ik neem er altijd de speciale uit. Robert was een lieve, stille jongen, die enorm talent had. Hij was een tekenaar. Ik vond het heerlijk om naast hem te zitten als hij tekende. Maar na een jaar was dat voorbij gegaan. Hij kreeg een beurs voor een speciale school en vertrok naar het noorden. Ik had niets meer van hem gehoord.
‘Mijn god, hou op met die crappy muziek! Ik word er gek van.’ Roept Luke als hij mijn kamer komt binnenstormen. Luke hield alleen van de muziek die ik maakte, niet die ik in overvloed op mijn ipod had staan. ‘Alsof ik die verschrikkelijke rap van jou ook zo graag hoor.’ Kaatste ik terug, mijn ipod stond op pauze, dus hoorde we de rap door de muren zinderen. Hij draait zijn ogen en gooit de deur weer toe. Hij heeft net zijn regels, zo prikkelbaar is hij de laatste tijd. Wat niet abnormaal is, zo zou ik ook moeten zijn. Niet zo optimistisch als ik nu ben, dit is niet normaal.

Reacties?