Niall Horan

"Ik ga je helpen. Hoe dan ook."

Als ik wakker word, zie ik Greg zitten op mijn bed. Hij heeft tranen in zijn ogen. "Waarom? Waarom pleeg je langzaam zelfmoord? Vertel me. Waarom?" Mijn mond is te droog om te antwoorden. Tranen rollen over mij wangen. "Niall" Greg stem klinkt gebroken. "De band stopt." De tranen gaan nu sneller. De band is mijn leven. Ook al haat iedereen me. Het is de enige kans om dicht bij Zayn te zijn. Greg ziet het en neemt mij in zijn armen. "Niall, rustig. One Direction stopt niet voor altijd. Alleen zolang jij niet gezond bent en de andere van de drugs af zijn." De kraan blijft open, de tranen blijven stromen. Maar ik heb mijn stem terug. "Hoe?" Greg hoort het. Dat is een wonder want mijn stem was zachter dan zacht. "Toen Zayn jou vond in jouw hotelkamer met een mes heeft hij jou meegenomen naar de zijne, hij heeft je gewogen en je wonden verzorgt. Daarna ben je in slaapgevallen in het bad. Toen heeft Zayn Paul opgezocht en alles verteld. Hij heeft pa, ma gebeld en de andere ouders. Hij heeft ze ingelicht van de situatie. Paul had mij ook gebeld. Ik was op vakantie hier en kwam meteen. Pa, ma en de andere ouders komen zo." "Zayn?" Meer kan er gewoonweg niet uit komen. Gerg houd me overeind. Als hij dat niet doet lig ik weer. "Hij en de rest zitten nu op de hotelkamer hiernaast. maar rust nu maar uit." Greg legt me neer en ik van, met tranen op mijn wangen, in slaap.