W12

“Maar ze maken ook onmogelijke dingen haalbaar”, zei Sky. “Liefste, zonder jouw krachten hadden we misschien niet kunnen trouwen, stel je voor dat we op Domino zouden zijn en Eraklyon ons onmiddellijk nodig heeft of omgekeerd. Er zitten ook zoveel prachtige dingen aan.”
“Ik weet het, maar toch… Sky, soms ben ik echt bang, bang dat ik dezelfde fouten ga maken als mijn voorgangsters.”
“Dat begrijp ik, Bloom, maar wij zijn er toch? We zijn er allemaal voor je, om ervoor te zorgen dat je blijft wie je nu bent. Stel je eens voor, wij zijn getrouwd, Faragonda zal niet sterven, Nabu is terug, we hebben al onze vrienden bij elkaar. Je hebt eigenhandig je ouders van de drie Oude heksen gered.”
“Nee, dat was jij.”
“Ik heb geholpen, ja, en Daphne ook, maar noch Daphne, noch ik, had het kunnen doen zonder jou erbij, zelfs als alle andere meiden er geweest waren. En toen had je deze krachten nog niet, integendeel, je had een onvolledige Enchantix.”
“Ja, dat was vreemd, op Pyros mijn Enchantix krijgen.” Bloom glimlachte. “Niemand had me dat ooit voorgedaan, voor zover ik weet. Ik bedoel, Faragonda dacht wel dat ik sterker zou worden, maar niet dat ik mijn Enchantix zou halen.” Ze beet op haar lip. “Maar ze wist wel dat ik een Almightixfee zou worden, dat heeft ze altijd geweten.”
“Ze kent je door en door, Bloom.” Sky glimlachte. “En ze doet er letterlijk alles aan om jou te helpen omgaan met je krachten en je voor te bereiden op al je verantwoordelijkheden.”
“Ja, dat weet ik…”
“Dat zou ze niet gedaan hebben als ze niet dacht dat je het aankon, Bloom. Ze heeft je geobserveerd, gekeken naar hoe je was. Ze had je na je eerste jaar op Alfea nog steeds bij Lichtrots kunnen aangeven. Maar dat deed ze niet, omdat ze in je gelooft. Dat heeft ze altijd gedaan. En dat doen wij ook, allemaal.” Bloom glimlachte.
“Bedankt, Sky.” Ze leunde tegen hem aan. “Je weet echt de woorden te vinden die ik nodig heb, weet je dat?”
“Dat, mijn lieve vrouw, is wat men liefde noemt.”