Chapter ten - Everything's alright now?
dankje voor die geweldige reacties (l)'
oh gosh dit is leuk,
mss beetje verslaafd?
ik ga verder met 3reacties (:
i need more [: mwuahaa -
Justin pov:
ik moest het terug goed maken. En ik wist dat ze kapot ging maar was het echt niet beter zo? Ik mistte haar, en ik kwam niet eens meer buiten. Ryan kwam een paar keer langs, maar ik zat op mijn bed met tranen in mijn ogen. Ik was echt een mietje. Hoe kon ik nu zo stom zijn? Ik moest naar haar toe... Mijn gsm ging, Charlotte? wtf, waarom belt zij nou weer. "Charlotte, ik had je toch gezegd niet te bellen?" Het was stil, ik ging afleggen en morgen ging ik naar haar toe. "Ik wil weten waarom je zo'n dingen zeg, justin." zei ze, met een trillende stem. "Ik moet gaan, dag." geen antwoord. Ik leg af.
Charlotte pov:
Louise was terug naar huis. "Kom je eten?" Riep mama aan de trap. "Nee." gilde ik terug. Ik startte de computer op en ging naar msn. Oh ryan was online, misschien kon ik hem vragen wat er was?
Charlotte (l) : Hyeee
Ryan
: joww, alles goed?
Charlotte (l) : niet echt, met jou?
Ryan : ja hoor...
Charlotte (l) : hee, jij weet wel wat er met Justin is?
Ryan : niet echt, ik weet alleen dat hij het doet voor jou...
Charlotte (l) : raar.. De bel gaat, moet gaan byeee <3
Ryan : byeee <3
Ik zuchtte, liep naar beneden en deed de deur open -Duhh- Justin stond voor de deur met een boeket rozen. Ik stond net op het punt om de deur terug toe te slaan. Maar hij zette zijn voet ertussen. "Kom je me nog meer kwetsen?" Vroeg ik. "Nee, ik wil met je praten." "Oh nou fijn dan" antwoorde ik bits terug. "Kunnen we niet even ergens anders praten?" vroeg hij. Ik nam mijn jas en ging naar buiten "Zo, vertel maar." het was stil, en ik liep met mijn handen in mijn zakken verder. Tot we aan het bos waren hadden we nog niets gezegd. Zou het toch nog goed komen dacht ik.
Justin pov:
Zou ze het wel nog terug goed willen dacht ik. Misschien kon ik maar beter niks zeggen... Nee kom op justin maak het terug goed, je bent stom geweest. Zei ik tegen mezelf.
ik moest het terug goed maken. En ik wist dat ze kapot ging maar was het echt niet beter zo? Ik mistte haar, en ik kwam niet eens meer buiten. Ryan kwam een paar keer langs, maar ik zat op mijn bed met tranen in mijn ogen. Ik was echt een mietje. Hoe kon ik nu zo stom zijn? Ik moest naar haar toe... Mijn gsm ging, Charlotte? wtf, waarom belt zij nou weer. "Charlotte, ik had je toch gezegd niet te bellen?" Het was stil, ik ging afleggen en morgen ging ik naar haar toe. "Ik wil weten waarom je zo'n dingen zeg, justin." zei ze, met een trillende stem. "Ik moet gaan, dag." geen antwoord. Ik leg af.
Charlotte pov:
Louise was terug naar huis. "Kom je eten?" Riep mama aan de trap. "Nee." gilde ik terug. Ik startte de computer op en ging naar msn. Oh ryan was online, misschien kon ik hem vragen wat er was?
Charlotte (l) : Hyeee
Ryan
: joww, alles goed?Charlotte (l) : niet echt, met jou?
Ryan
: ja hoor...Charlotte (l) : hee, jij weet wel wat er met Justin is?
Ryan
: niet echt, ik weet alleen dat hij het doet voor jou...Charlotte (l) : raar.. De bel gaat, moet gaan byeee <3
Ryan
: byeee <3Ik zuchtte, liep naar beneden en deed de deur open -Duhh- Justin stond voor de deur met een boeket rozen. Ik stond net op het punt om de deur terug toe te slaan. Maar hij zette zijn voet ertussen. "Kom je me nog meer kwetsen?" Vroeg ik. "Nee, ik wil met je praten." "Oh nou fijn dan" antwoorde ik bits terug. "Kunnen we niet even ergens anders praten?" vroeg hij. Ik nam mijn jas en ging naar buiten "Zo, vertel maar." het was stil, en ik liep met mijn handen in mijn zakken verder. Tot we aan het bos waren hadden we nog niets gezegd. Zou het toch nog goed komen dacht ik.
Justin pov:
Zou ze het wel nog terug goed willen dacht ik. Misschien kon ik maar beter niks zeggen... Nee kom op justin maak het terug goed, je bent stom geweest. Zei ik tegen mezelf.
Reageer (1)
en heel snel verderr xoxo