003

Ik wacht tot de bel is gegaan en loop dan de wc uit. Ik vind het vreselijk om op de eerste dag te spijbelen, maar ja, wat moet ik anders? Ik pak mijn boeken en jas uit mijn kluisje en wil de school uit lopen, maar dan voel ik opeens een hand op mijn schouder. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Rein.
"Rein, wat doe jij hier? Je hebt toch les?" Vraag ik verbaasd. "Ja, maar ik moest naar de wc, en toen zag ik je lopen. Wat is er gebeurd?" Ik vertel hem het hele verhaal over de ice tea. "Jeetje, wat een bitch! Hoe kan iemand zo zielig zijn?!" Antwoordt Rein als ik ben uitgepraat. "Ja, dat vroeg ik me dus ook af."
Rein weet even niks te zeggen en we kijken elkaar ongemakkelijk aan. "Nou, dan ga ik maar." Zeg ik snel. Ik wil weglopen maar Rein houdt me weer tegen. "Wacht! Ik ga met je mee." "Waarom? Je vrienden zitten vast op je te wachten. Met mij verspil je je tijd alleen maar." "Mijn vrienden kunnen ook wel zonder mij. Ik kan je nu niet in de steek laten. Ik ga gewoon mee." Ik probeer hem nog tegen te houden maar het heeft geen nut. Zijn besluit staat vast. We pakken samen onze fietsen en gaan naar mijn huis. Mijn pleegouders zijn gelukkig niet thuis. Rein hoeft ook niet te weten dat ik pleegouders heb...
"Rein, vind je het erg als ik even ga douchen? Ik plak helemaal, gadverdamme." "Nee, hoor, ga maar. Ik wacht hier wel." Ik lach en loop met mijn spullen naar de badkamer.

Vanuit Rein

Ik blijf alleen achter in Jessie's kamer en kijk een beetje rond. Dan valt mijn blik opeens op een brief die op Jessie's bureau ligt. Zal ik?.... Ik weet dat het eigenlijk niet kan, maar mijn nieuwsgierigheid wint weer eens. Ik pak de brief en begin te lezen.

Lieve Mama,
Waarom... Waarom moest jij nou weer gaan? Waarom kon die man niet gewoon uitkijken?
Ik wil nog zo veel dingen tegen je zeggen... Nu ben je weg. Voor altijd.
Het was je tijd nog niet. We konden nog zoveel leuke dingen samen mee maken.
Het voelt alsof er diep van binnen iemand een stuk heeft weggehaald. Wat dat is, weet ik niet.
Maar ik voel me leeg. Ik kan niet zonder je... Het spijt me...
Het spijt me dat ik je te weinig omhelsd heb.
Het spijt me dat ik te weinig zei: "Ik hou van je"
Het spijt me dat ik zo vaak tegen je schreeuwde.
Het spijt me dat ik niet wilde luisteren toen je over papa wilde praten.
Het spijt me dat ik door fietste.......
Ik weet dat het mijn schuld is.
Nu ben je daar boven. Ik hoop dat je mij nog kunt horen.
En ik hoop dat je me nog kunt vergeven, voor alle fouten die ik heb gemaakt...
Ik mis je lieve mama. Ik zal altijd van je blijven houden. Uit het oog, maar nooit uit het hart.

Heel veel liefs: Jessie


...