Proloog

2 jaar nadat ze terugkwamen naar the Enchanted Forest...

Daar stond ze dan, voor de tweede keer in haar leven in een prachtige witte trouwjurk. Dit keer was het anders, dit keer was ze samen met haar ware liefde, de man waarmee ze haar leven wilde delen. De jurk, gemaakt van een parelachtig satijn, had een wijde rok met een sleep eraan van 2 meter. Aan de voorkant was hij op kniehoogte, aan de achterkant kwam hij wel tot de grond. Ze stak haar voeten in twee prachtige zilveren schoentjes en keek naar zichzelf in de spiegel, ze voelde zich prachtig.

"Mama?" hoorde ze iemand vanachter de deur vandaan vragen. Daar kwam de op het moment 6 jaar oude Rowen de kamer in lopen. Ze glimlachte, al haar hele leven had ze een zwak voor kinderen gehad en door hem kwam ze eindelijk over Henry heen. Ze knielde neer en zag hoe hij op haar af kwam gerend. Ze omhelsde haar nieuwe, aangetrouwde zoontje en keek hem in zijn donkerbruine ogen. "Mama, is het zo goed?" vroeg hij haar terwijl hij zijn witte blouse, zwart lederen broek en zwarte laarsjes liet zien. De bekeek hem van top tot teen en drukte een kus op zijn wang. Vriendelijk zei ze: "Je ziet er prachtig uit kleine prins van me." Ze zag hoe hij bloosde door het compliment en stond op.

"Mevrouw?" vroeg de vrouw die de kamer betrad met een ongerust gezicht. "Muriël, wat is er?" vroeg Regina bezorgd. Rowan keek naar zijn toekomstige stiefmoeder die hem gebaarde dat hij beter weg kon gaan en rende de kamer uit. Ze keek hem na en hoorde Muriël zeggen: "Mevrouw, er gaan geruchten door het land. Men praat over een vrouw gehuld in een donkere mantel, ze heeft de dolk van Rumpelstiltskin in handen en..." Ze zag dat de vrouw de laatste woorden niet uit durfde te spreken en begon te ijsberen door de kamer. "Dat kan niet! Dat mag niet! Muriël zorg ervoor dat de beveiliging wordt versterkt, breng Robin ook meteen op de hoogte. Ik doe de rest wel." Zei ze. Al snel rende ze de kamer uit richting de tuin.

Toen ze eindelijk buiten stond keek ze de lucht in, verzamelde al haar magie en maakte een krachtveld om het paleis heen. Iedereen die was uitgenodigd zou nu al binnen moeten zijn, ze hoopte dat dat ook zo was. Doodop viel ze op de grond neer, ze was uitgeput doordat ze al in een lange tijd niks meer met haar magie had gedaan. Ze zag haar toekomstige man in de deuropening staan en keek hem hulpeloos aan. "Regina!" hoorde ze hem bezorgd schreeuwen en haar ogen vielen dicht.