First contact

Ik keek omhoog naar de school die boven me uit torende. Ik greep me tas strakker beet en wreef over me pols, ze begonnen nu al te zweten. Ik keek naar een plattegrond die ik gister met de post heb binnen gekregen.
De conciërge kamer was de gang recht door en dan rechts. Ik probeerde zo min mogelijk oog contact te maken, zonder ook maar tegen iemand op te botsen.
Wat op zich al een hele uitdaging was, maar dat is een ander verhaal.
Aangekomen op me bestemming haalde ik eens een hap lucht en telde tot tien, nog niet eens bij tien geteld of de vrouw achter een balie zag me staan en riep dat ik door kon lopen. Haar brilletje dat op haar neus balanceerde was bij de poten van de bril ondergetaped met Duck tape.
Ze vroeg beleefd of ik hulp nodig had, ik overhandigde haar een vel papier waar ze iets moest ondertekenen. Ze pakte een afgekauwde pen en zette een krabbel onder het papier "zou meid, hier is je rooster" Ik nam hem aan en wou vragen waar lokaal 201 was toen de vrouw een jongen bij de mouw greep.
De jongen keek verbaasd om en keek van mij naar de vrouw "wat is er mevrouw Dijk, is er iets ernstig" en hij keek naar de hand van de vrouw die nog om zijn shirt zat.
De vrouw kuchte en liet de mouw los "ik wil graag meneer Parker dat u deze dame naar haar lokaal brengt, als het goed is heeft u daar ook les?" Hij knikte en haalde nonchalant zijn schouders op, hij pakte me arm en sleurde me mee "nou dame, ik wil niet te laat komen dus zet ik er de pas in" Ik hakkelde wat en liet me meesleuren.
Ik voelde ogen branden van mensen die nog in de hal stonden te wachten tot de tweede bel ging, waarom greep deze jongen genaamd Parker mijn arm? om me voor schut te zetten?. Aangekomen bij lokaal 201 waren me wangen zo rood als een tomaat, en zag duidelijk een glimlach dat hij hier van genoot.
Hij liet me hand niet los en sleurde me het lokaal in "Meneer, we hebben een nieuw slachtoffer dat uw 'geweldige' lessen gaat volgen"
De leraar zijn hoofd veranderde zichtbaar van kleur, de jongen liet me hand los en fluisterde "de vulkaan barst los, verschuil je nu het nog kan" hij knipoogde en nam plaats naast een jongen die half lag te slapen in zijn stoel. De leraar hapte naar lucht en zij zo rustig mogelijk "Meneer James Parker, ik zou u graag na de les even willen spreken" De leraar wende zich zonder antwoord van James weer op mij "Dame zou u zich even kort willen voorstellen aan deze groep"
Ik wende me hoofd opzij en zag de ogen van de klas op me gericht, en weer voelde ik me klein worden.
Ik schraapte me keel "Ik ben Kyla blackwillow, en ik ben 17 jaar" Zonder ook maar iets terug te verwachten nam ik plaats achter in de klas.
Ik hoefde me zelf niet helemaal bloot te geven.
Na een paar minuten vloog er een blauw vliegtuigje op me tafel, me vinger wreef erover heen.