Hoofdstuk 09

“And somehow the mermaids where only nice to you. Normally they are dangerous monsters”: eindig ik mijn verhaal. “I can’t believe I forgot all of that”: zucht Maggie. “Wait you still don’t remember?”: vraagt ik. Hoe is dat nou mogelijk ik had echt gehoopt dat dit zou helpen. Maggie schudt haar hoofd teleurgesteld. “What can we do than?”: vraagt Tinkerbell wanhopig. “We can’t take her if she doesn’t remember and time is short”. “Well I know maybe something it works always in movies and fairytales”: mompel Maggie licht blozend. “What is it. Try it. Anything that helps. Please Maggie”: ratel ik. Het maakt me niet uit wat we nu nog proberen als het maar helpt. Ik ben wanhopig. Maggie bijt onzeker op haar onderlip en kijkt me twijfelend aan. Zou ik iets verkeerds hebben gedaan. Vanuit mijn ooghoek zie ik Tinkerbell wegvliegen. Ik wil vragen waar ze heen gaat maar dat kan niet meer. Maggie kust me het verspreid een raar gevoel door mijn lichaam. Het voelt warm en raar maar ook fijn. Maggie haalt haar lippen weer van de mijne af en kijkt me recht aan. Ik kijk terug. “Wow”: verzucht ik. “I remember”: fluistert ze met een glimlach en zakt dan in elkaar. “Maggie?”: vraag ik en schud haar een beetje. Geen reactie. “Maggie”: roep ik nu nog steeds niks. “Tink”: roep ik en fluit haar. “And and and does she remember again”: vraagt Tinkerbell helemaal niet verbaast over het feit dat Maggie daar ligt. “Tink look at her their is something wrong”. “Peter just tell me does she remember”: dringt Tink aan. “Yes she remembers now help her”. “Peter everything will be oke she just fainted because of al the memories. If she did’nt remember than we had a problem”: zegt Tinkerbell. “So now what?”. “We wait”: zegt Tink en gaat op Maggie’s schouder zitten haar vleugeltjes bewegen door Maggie ademhaling.

Dan schiet Maggie omhoog. Het eerste wat ze doet is mij aankijken. Haar blik is anders hij is zoals die was in Neverland. “Peter”: lacht ze slaat haar armen om mijn nek en kust me weer. Ik trek haar dichter tegen me aan nu laat ik haar nooit meer gaan. “I can’t believe they made me forget all of that”: fluistert ze. “Me neither Mag”. “Now I know what I missed. It was you”. “I missed you too Maggie that’s why I came back but time works different in Neverland. You where two months gone from Neverland but that turned out to be two years in your time”. “Peter I want to go back with you”. Ik zucht opgelucht. “I really hoped you would say that because growing old looked like an awfull adventure”. “But Maggie how are you planning on doing that, your familiy”: komt Tinkerbell er weer tussen. Maggie die tegen me aan hing komt nu omhoog. “I have a plan for that”.

“Maggie that plan is great”: piept Tink nadat Maggie alles had uitgelegd. “So only two days off school left. I can live with that”: zeg ik. “I am glade you can survive two more days”: zegt Maggie plagerig. “School is a really horrible place”: verdedig ik mezelf waardoor Tink en Maggie beginnen te lachen. “I know Peter doing it since I am six but in five days we are going to Neverland together and we’re never coming back to this place. The only person I am going to miss is Michael”. “And you two friends than?”: vraag ik haar. “Their my friends yes and maybe I would miss them a bit but they never understood me and always wanted to change me”. Maggie staat op “It’s getting late I should go home”. “Yes I should go back too”: zucht ik niet dat ik terug wil naar het weeshuis. Als ik terug kom moet ik meteen huiswerk doen of schoonmaken. “Peter where are you staying actually? Sorry for not asking sooner”. “In the orphange at the otherside of town”. “How did you end up there?”: vraagt ze terwijl we de grot uitlopen. “Funny story actually, I stole some bread and police caught me. They wanted to call my parents but they found out I wasn’t in the system so they put me in the orphange”: leg ik haar uit. “Peter you’re incredible”: lacht ze en pakt mijn hand weer vast. Zo lopen we samen hand in hand naar haar huis. Voor de deur staat ze stil. “See you tomorrow Peter. I am glade I remember everything now again”: zegt ze drukt een kus op mijn lippen en loopt dan naar binnen. Nog twee dagen school dat moet te doen zijn toch?