Chapter 28 || Melanie Kaya Black

Dag: 4
Het was jammer dat de dag zo snel verlopen was. Samen met Liam loop ik naar mijn huisje toe. Het is maar goed dat wij eten meehadden want ik denk niet dat we nu nog avondeten zouden kunne krijgen. Liam en ik nemen afscheid van elkaar en snel duik ik mijn (nu nog) koude bed in.

Dag: 5
Zodra ik wakker word, schiet ik in mijn korte broekje, trek ik een shirt met driekwart lange mouwen aan en loop ik stilletjes naar de spiegel toe. [url=(http://i57.tinypic.com/ogb985.jpg)] Resultaat [/url]
Als ik de veranda op loop, komt Louis op mij afgestormd.
“Goodmorning, Big secret keeper.”
“Goodmorning Louis. Do you guys know everything that happend?”
“Uhm maybe, but we don’t want to hear the details.” Zegt hij grijnzend.
“Hello Melanie!” schreeuwt Zayn als hij naar buiten komt rennen.
Al snel wordt hij gevolgd door Harry.
“Hello, guys.” Zeg ik.
“So,” zegt Harry terwijl hij een arm om mij heen slaat. “Now you know are big secret, do we need tos hut your mouth.”
Hij grijnst naar mij.
“Well…” plaag ik hem.
Al snel heb ik er spijt van want ik krijg meteen een kietelattack. Harry springt boven op mij en Louis begint mij te kietelen. Zayn staat ernaast en komt niet meer bij van het lachen. Al snel komt Niall ook naar buiten.
“Oh who are we attacking?” vraagt hij.
Zodra hij mij op de grond ziet liggen, komt een en brede glimlach op zijn gezicht en begint hij mij ook te kietelen.
“GUYS!!........ PLEASE!!... HAHAHAHAH!!!.... STOP IT!!!.... HAHAHAH…”
Ik kom niet bepaald uit mijn woorden.
“Guys. Not again. Who ever you are attacking, let her go.”
Liam staat op de veranda en kan duidelijk niet zien dat ik op de grond lig. Niall en Louis stoppen met kietelen maar Harry blijft nog steeds op mijn benen zitten, waardoor ik niet in het zicht van Liam lig.
“Harry.” Zucht hij.
Harry grinnikt even maar blijft alsnog zitten. Ik hoor hoe Liam de veranda afloopt en richting ons loopt. Het grind knispert onder zijn schoenen en al snel komt zijn gezicht in beeld. Even grinnikt hij voor dat hij zegt: “Ahh now I understand. I didn’t say anything.”
Niall en Louis springen weer boven op mij en beginnen weer met kietelen.
“NO PLEASE!! STOP IT!! HAHAHAHAHA.”
“Okay guys I think she know what we’re gonna do if she would tell it.” Zegt Zayn die zeer geamuseerd kijkt.
De jongens gaan van mij af en ik heb maar een paar seconde om op adem te komen voordat ik een paar zachte en warme lippen op die van mij voel.

Alvast een Proloog voor ~SaveYou~

Proloog ¦

De bladeren dwalen zachtjes neer, de zon komt eindelijk boven en het gegil is gestopt.
Het is dan wel zomer maar de blaadjes zijn weggeblazen door het gevecht dat er eerder was.
De zon komt altijd weer boven, de oranje gloed glijd over de wereld heen, een wereld die ik nog maar een jaar ken.
Het gegil komt niet meer uit mijn mond, of uit de mond van mijn tegenstander.
De vogels zingen hun liederen maar zodra ik langs kom rennen wordt het stil.
Ik ren voor mijn leven, het leven dat ik in een jaar opgebouwd heb.
“You can’t escape. I’ll get you.”
De ijzige stem is in de verte nog te horen. Ik verlangzaam mijn pas en draai me om.
“I’m not afraid of you, you know that, But I’m gonna make it. And then I’ll turn your life into a hell. You never see me coming, you don’t know who I am.”
Mijn stem trilt niet meer.
Het witte gezicht komt al snel in beeld, er verschijnt een grijns op.
“Finally I got you.”
Ik kijk hem nog een keer recht aan, voor dat mijn hele uiterlijk veranderd. Mijn hazelnoot bruine ogen worden knal blauw, en mijn stijlen zwarte haren veranderen in golvend honingblond.
“Like I said. You’ll never know who I am.”
Met deze woorden verschijnsel ik.