Dreams || Hungergames || book one || Hoofdstuk twee

Boos prak ik wat wortels, de haat aan het Capitool uit ik in het gebruik van mijn mes. Het ontbijt is klaar en ik steek natte worteldrap in mijn mond, het is zuur net als mijn leven. De boetedag is aangebroken en de trekking is zo. Mijn moeder brengt mij de jurk en stopt mij haar in een knot. 'Je bent mooi'' zegt Lin. 'Nee jij bent mooi'' zegt ik, en ik meen het ik ben niet mooi zij wel. Dan komt mijn vader naar boven, hij heeft een gouden ketting bij zich, 'mooi' zegt Lin. ''Hij is voor jou, omdat ik je iets wil geven, voor als..'je weet wel''. Ik neem het sieraad aan en doe het om mijn nek. ''Hier geef maar, ik doe het wel dicht.'' Ik geef mijn moeder de achterkant en zij maakt hem vast. Mijn vader loopt de trap af en ik loop hem achterna, gevolgd door mijn moeder en daarna Lin. ''Ik ben bang'' zegt Lin ''Jij mag niet geloot worden, dat wil ik niet'' ''Dat gebuurt niet, ik blijf hier om je te beschermen'' zegt ik,''fijn'' zegt Lin. Mijn moeder opent de deur en mijn zusje sluit hem. Zodra ik Lex zie ben ik snel bij mijn familie verdwenen. ''Hey'' zegt hij ''heb je er zin in?'' Hij kijkt sarcastisch ''ja'' zeg ik terug ''Natuurlijk'' zegt hij spottend. Samen lopen we naar het plein, het is er druk en we moeten opsplitsen. ik loop naar het vak met 16 jaar meiden. Aan de kant zie ik mijn familie. Als het een beetje stil word komt er een eindeloze preek over het het vroegere Amerika veranderde in dit, we zouden blij moeten zijn. Dan komt Ella op een verwaande meid uit het Capitool haar knap groene haren en haar mislukt rode jurk met miljoenen kralen en zo. ''pffff.'' dan komt wat ik dacht. ''dames gaan eerst.'' zegt Ella ze loop naar een grote glazen bol en steekt haar hand er in, ze draait 7 en een halve rondjes en haalt er een briefje uit.





Klif hanger, strakt komt wat we allemaal weten... Maar wat is het?