1 - Split a milkshake

“Chocokikker.”
      “Bananenwortel.”
      “Wat dacht je van vlinderaardbei?”
      Percy zuchtte en sloeg zijn armen over elkaar. “Zou het niet een stuk gemakkelijker zijn als we allebei onze eigen milkshake bestelden?”
      Oliver schudde vastbesloten zijn hoofd. “Nee. Dat is niet wat er op de lijst staat.”
      “Jij wilt graag dat we die dingen doen, dus vind ik dat ik tenminste wat inspraak verdien in de manier waarop.”
      Oliver keek gepijnigd, maar hij trok zijn geldbuidel tevoorschijn en wierp een blik op de prijslijst. Percy gaf hem een bemoedigend schouderklopje.
      “We zullen zien hoelang je volhoudt dat je dit echt wilt doen. Ik ga alvast een tafeltje zoeken.”
      Percy vond een lege tafel in een hoekje naast een raam. Twee minuten later kwam Oliver met een plastic beker aanzetten die zo groot was dat Percy gokte dat zijn vingertoppen elkaar maar net zouden raken als hij zijn handen er omheen sloot. Hij nam het rietje dat Oliver hem triomfantelijk aanreikte automatisch aan, maar hij kon zijn ogen niet van de milkshake zelf losscheuren.
      “Oliver, wat is dat?”
      “Een bananenwortel milkshake, precies zoals je graag wilde. Ik hoop dat je bereid bent het meeste hiervan te drinken, want je weet dat ik niet zo van wortels houd. Of bananen, bleh.”
      Percy schudde zijn hoofd. “Dat is geen milkshake, maar een driegangenmenu.”
      Oliver grijnsde terwijl hij zijn rietje in de beker doopte. Als hij het los had gelaten, zou het in het geel-oranje schuim onder zijn gegaan. “Eet smakelijk, dan.”
      “Oh Merlin,” mompelde Percy, hoewel hij wel zijn rietje bij dat van Oliver stak.
      “Jij bent degene die hier een wedstrijdje van maakte.” Oliver praatte met een grijns om zijn mond en het rietje nog tussen zijn lippen, wat hem erg moeilijk verstaanbaar maakte. Percy kon echter sowieso al bijna raden wat hij zei. “Ik wilde gewoon een milkshake delen met een belangrijk persoon in mijn leven.”
      “Pfft,” zei Percy intelligent.
      “Je onderschat me, Percy. Klaar?”
      Percy haalde zijn schouders op. Oliver scheen dat op te vatten als een bevestiging, want hij zoog wat van de milkshake door zijn rietje omhoog. Het gezicht dat hij trok toen het in zijn mond belandde zorgde ervoor dat Percy zijn eigen eerste slok nog maar net binnen kon houden.
      “Lach maar,” zei Oliver. “Ik kom hier wel op terug zodra jij de rest in je eentje hebt opgedronken.”
      Daarmee kreeg hij Percy erg snel stil.