009 || Niall

Ik durfde Zayn niet aan te kijken. Shit...... Hij heeft het door. ''Niall waarom doe je dit?''. Zei Zayn een beetje overstuurt. ''Nou omdat jij en met jou stomme vrienden me pesten, dat is de reden waarom ik dat doe!''. Schreeuwde ik tegen Zayn. Zayn leek een beetje geschrokken te zijn van mijn harde geschreeuw. ''Niall ik wil jou niet pe.....''. ''Oh ja wel waarom doe je het dan? Jij en met jou stomme rot vriendjes hebben heel mijn leven verkloot!''. Ik was nu boos, echt boos. ''Zayn, ga weg''. Ik probeerde me te kalmeren, het lukte een beetje. ''Oke Niall, ik laat je met rust maar ik neem jou zakmes mee. Beloof je het niet meer te doen?''. Even kwam er een stilte maar Zayn verbrak hem weer. ''Niall ik wil best met je bevriend zijn alleen ik heb echt veel moeite met mijn emoties''. Zei hij en hij sloot mijn kamerdeur en ging naar zijn eigen huis. Toen Zayn weg was ging ik naar beneden en trok ik mijn schoenen en jas aan. Ik ging lopend naar het park. Mijn favoriete plekje is onder de brug in het park. Toen ik er was aangekomen liep ik naar de brug en ging ik daar onder zitten, op de koude grond. Ik pakte mijn Iphone en zette mijn oortjes in. Ik zette mijn playlist aan en deed mijn ogen dicht. Ik kwam nu tot rust, even alle dingen vergeten.
Het was stil, je kon zelfs de wind horen. Opeens hoorde ik een geluid. Kwak! Kwak! Ik was me ter plette geschrokken en deed snel mijn ogen open en raad is wat ik zag. Een eend in het water. Onder het bruggetje loopt ook nog water dus daarom. De eend kwakte en zwom weer veder. Opeens hoorde ik een klein stemmetje in mijn hoofd. Niall, je hebt je zakmes terug nodig! je wilt het toch zo graag? Of uh spring in het water en laat je verdrinken, je wilt toch zo graag weg van deze klote wereld? Ik schudde mijn hoofd. ''Wie ben jij?''. Vroeg ik hardop tegen mezelf. Ik? Ik ben jou geweten. ''Geweten? Ik heb geen geweten nodig, ik weet zelf wat ik ga doen''. Zei ik alweer hardop. Even wachtte ik af tot dat het stemmetje terug kwam, maar het kwam niet terug. Toen ik daar ongeveer een half uur had gezeten stond ik op en had ik besloten terug naar huis te gaan. Eenmaal bij huis deed ik mijn schoenen en jas uit. Ik kwam in de woonkamer en schrok me dood. De kamer was een rommeltje. Door Zayn en zijjn vrienden. Ik keek naar de klok. ''Oh nee mama komt zo oveer 15 minuten terug van haar werk''. Zei ik tegen mezelf. Ja mijn had eigenlijk een vrije dag maar op haar werk hadden ze haar nodig. Toen ik klaar was met tegen mezelf aan het praten kwam ik weer in beweging. Ik ruimde alles zo snel op.

---

Ik was vergeten dat ik nog bezig was met hoofdstuk 9. Dit is eigelijk een best slecht stukje. Maar het is teminste wat. Beter een halve ei dan een lege dop!