Prologue
Ik fietste door, niet er aan denkend dat mijn moeder ook achter mij fietste.
Eerst die afgrijselijke gil, en toen die vreselijk harde klap.
BAM. Daar lag ze. Mijn lieve moeder. Haar ogen gesloten, en haar hele gezicht onder het bloed.
Die gil was het laatste wat ik ooit nog van haar hoorde...
Reageer (2)
Spannend.. snel veder xx
1 decennium geledenOmg. Vet goed. Echt spannend schrijf je snel veder !?!
1 decennium geleden