0 - Proloog

“Percy, daar ben je!”
      Percy hield zijn ogen gesloten. Zon was zeldzaam in Engeland, dus hij wilde optimaal gebruik maken van iedere straal die de paar vierkante meter gras die zich zijn achtertuin noemden verwarmde.
      “Perce, ik weet dat je niet midden in de zon zou gaan liggen slapen,” zei Oliver, nu van een stuk dichterbij. Percy voelde een koelte op zijn gezicht, dus keek hij toch nog op. Oliver blokkeerde zijn zon.
      “Je werpt een schaduw,” klaagde Percy.
      Oliver grijnsde terwijl hij zich naast Percy op het gras liet vallen. “Dat is een vrolijke manier om me te begroeten. Zou ik niet juist de zon in je sterrenstelsel moeten zijn?”
      Percy tuurde naar hem met half dichtgeknepen ogen tegen het licht. “Vraag je me nou of mijn hele leven om jou draait?”
      “Je hebt gelijk, eigenlijk is het onzin om dat überhaupt nog te vragen.”
      Als de zon hem niet zo lui zou hebben gemaakt, zou Percy met zijn ogen hebben gerold. “Je bent de Snitch in het Quidditch spel van mijn leven, Oliver.”
      Oliver schoot in de lach en leunde naar Percy toe om hem op zijn neus te kussen. “Dankje. Je raadt nooit wat ik net op straat heb gevonden.”
      Percy liet zijn ogen over Olivers lichaam glijden. Wat hij zag beviel hem, maar het zag er niet uit alsof Oliver een kitten in zijn broekzak verstopt zou kunnen hebben. Hij had wel een stukje papier in zijn hand. “Wat is het?”
      “Een lijst,” zei Oliver enthousiast. Hij overhandigde het papier aan Percy. Percy streek het zo goed het ging glad op zijn knie en las het vluchtig door.
      “Het ziet eruit alsof iemand dit kwijt is geraakt voordat ze aan een van deze dingen toe kwamen. Nergens staat een vinkje voor.”
      “Precies,” stemde Oliver in. “En daarom moeten wij de lijst afwerken. Voor de persoon die het kwijt is geraakt.”
      Percy keek met een ruk op. “Wat?”
      “Vertrouw me.” Oliver trok zijn meest onschuldige gezicht en Percy werd sterk herinnerd aan al die keren dat Oliver hem op Hogwarts een bezemkast binnen had getrokken of hem onder de les briefjes toe had geschoven. “Het wordt leuk.”