Chapter nine - It's over.
ik doe verder vanaf 3 lezers,
en 3 reacties (':
zo moeilijk ben ik tog niet? ^^
<3
Charlotte pov:
Ik werd wakker, ik had misschien toch een beetje geslapen, maar aan mijn ogen te zien niet genoeg. Ik ging voor de spiegel staan. "Charlotte, ben je daar?" Het was Louise. "Ja, kom maar binnen." Riep ik, en ging op mijn bed zitten. "Ohgosh, wat is er met jou gebeurd?" Ze keek me aan. Ik moest er nogal stom uitgezien hebben. Nog plakkend van de limonade en dikke rode ogen van het wenen. Ik vertelde haar het hele verhaal. "Maar meisje toch," ze gaf me een knuffel en ik barste weer in snikken uit. We besloten hem te bellen en te vragen waarom hij dat allemaal gezegd had. Ik toetste zijn nummer in. "Hallo?" probeerde ik. "Charlotte? ik had je toch gevraagd me niet meer te bellen?" Hij leek kwaad maar ik zette door. "Ik wil weten waarom je zo deed tegen me? Wat heb ik verkeerd gedaan?" ik horde hem zuchten. "Het ligt niet aan jou, maar aan mij. Cliché ik weet het maar het is echt zo, het is gewoon omdat ik beroemd ben." Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken, beet op mijn lip en besloot nog iets terug te zeggen. "Ju.." Het lukte niet, ik liet mijn tranen de vrije loop. "Charlotte, het spijt me, maar ik moet ophangen. Zie je dit is weer zo'n reden, ik kan je niet genoeg aandacht geven." ik kon nu echt niks meer terugzeggen. "Dan wil ik de aandacht die je me kan geven" Perste ik er nog uit. "Dag" hij hing op. Ik moest er nu echt als een wrak hebben uitgezien. Ik ging terug naast Louise zitten, ze troostte me wel, maar ik had Justin's liefde nodig om te overleven...
Ik werd wakker, ik had misschien toch een beetje geslapen, maar aan mijn ogen te zien niet genoeg. Ik ging voor de spiegel staan. "Charlotte, ben je daar?" Het was Louise. "Ja, kom maar binnen." Riep ik, en ging op mijn bed zitten. "Ohgosh, wat is er met jou gebeurd?" Ze keek me aan. Ik moest er nogal stom uitgezien hebben. Nog plakkend van de limonade en dikke rode ogen van het wenen. Ik vertelde haar het hele verhaal. "Maar meisje toch," ze gaf me een knuffel en ik barste weer in snikken uit. We besloten hem te bellen en te vragen waarom hij dat allemaal gezegd had. Ik toetste zijn nummer in. "Hallo?" probeerde ik. "Charlotte? ik had je toch gevraagd me niet meer te bellen?" Hij leek kwaad maar ik zette door. "Ik wil weten waarom je zo deed tegen me? Wat heb ik verkeerd gedaan?" ik horde hem zuchten. "Het ligt niet aan jou, maar aan mij. Cliché ik weet het maar het is echt zo, het is gewoon omdat ik beroemd ben." Ik voelde de tranen achter mijn ogen prikken, beet op mijn lip en besloot nog iets terug te zeggen. "Ju.." Het lukte niet, ik liet mijn tranen de vrije loop. "Charlotte, het spijt me, maar ik moet ophangen. Zie je dit is weer zo'n reden, ik kan je niet genoeg aandacht geven." ik kon nu echt niks meer terugzeggen. "Dan wil ik de aandacht die je me kan geven" Perste ik er nog uit. "Dag" hij hing op. Ik moest er nu echt als een wrak hebben uitgezien. Ik ging terug naast Louise zitten, ze troostte me wel, maar ik had Justin's liefde nodig om te overleven...
Reageer (7)
goooosh vorig deel was zo erg! ö ik stond hier egt met tranen in mn ogen
1 decennium geledenVolgens mij zijn dit al veel meer reacties dan 3... DUS SNEL VERDER!!!!!
1 decennium geledenArm Charlotteke toch!
veder:)
1 decennium geledenDeze storyy is trouwens superleuuk!
1 decennium geledenxx
Aaahh arme Charlotte!
1 decennium geledenT komt wel goed toch.?
Snel verder.?
x