Hoofdstuk 2

Mackenzie
'Wat...'
'Wat?'
'Wat?!'
'Wa...' begon mijn vader weer.
'Het is zo wel genoeg,' zei mijn moeder fijntjes.
'Weet je het zeker?' vroeg ik. Ze zuchtte en knikte toen.
'Heel zeker?' vroeg mijn vader en we gaven hem beide een moordende blik.
'Maar mam...' ik wist niet hoe ik dit aardig moest gaan zeggen. 'Ben je daar...'
'niet een beetje oud voor?' maakte mijn vader mijn zin af. Hij kreeg een tweede blik en liet zich toen maar in een stoel vallen. Hij zag er behoorlijk getraumatiseerd uit.
'Ik ben 39,' zei mijn moeder ferm. 'Het is wat aan de oude kant, maar het kan blijkbaar nog.' Het was even stil.
'Mam waar ga je die baby laten als hij niet meer in je buik zit?' Ik flapte het er een beetje uit en het was botter dan ik bedoelde, maar ze kende me goed genoeg om te weten dat ik er wel vaker dingen uit flap en ze niet zo bedoel als ik ze zeg. 'We hebben niet een kamer voor de baby en ik en Skyler samen op een kamer is alleen een goed idee als je wilt dat het huis afgebroken word.'
'Jullie sliepen bij mij samen op een kamer,' zei mijn vader verbaasd.
'Inderdaad,' zei ik. 'We sliepen alleen op die kamer, maar nu moeten we er ook huiswerk maken, vriendinnen uitnodigen...'
'Je hebt je punt gemaakt,' zei mijn vader direct. 'Jezus zwanger.'
'Daar hebben Gerard en ik over na gedacht,' zei mijn moeder zachtjes en ik zag dat ze zich weer ongemakkelijk begon te voelen. 'De baby zal slapen op jou kamer.'
'Mam, welk deel van Skyler en ik op een kamer gaat niet werken begreep je niet?' vroeg ik.
'Mackenzie je gaat niet bij je zusje op de kamer,' zei ze zachtjes. 'Je gaat dan uit huis.'