012 Carly

'Je bent vanavond alleen thuis' mijn moeder staat in de keuken de afwasmachine in te ruimen. 'dat vind je toch niet erg?' 'nee hoor' 'Er staan nog wat pannenkoeken voor je in de koelkast' 'ok' Pas na een paar seconden dringt het tot me door wat ze zei. Mooi niet dat ik nog pannenkoeken ga eten. Ik kijk naar mijn buik. Ik ben al zo dik. je ziet al mijn vetrollen zitten. Ik trek dus ook nooit meer een strak t-shirt aan. neem ik mezelf voor. 'wat doe je' Ik schrik en klik het tabblad weg. 'euh, een project voor school' 'moet jij voor school die lijst uit je hoofd leren?' Mijn moeder neemt me wantrouwend in haar op. 'een project over gezond eten' lieg ik. 'waarom klikte je hem snel weg?' mijn moeder blijft maar vragen. 'je liet me schrikken' zeg ik zo rustig mogelijk. ze lijkt zich te ontspannen. DING DONG de deurbel. 'ok, ik moet gaan. Red je jezelf' 'ja mam' Ze drukt nog een kus op mijn voohoofd en dan loopt ze heupwiegend naar de voordeur. Eigenlijk ben ik best benieuwd met welke kale man ze nu weer heeft afgesproken. Ik leg m'n laptop op de bank en ik loop naar het raam. Ik zie een arm om mijn moeder heen. 'hmmm de man is in ieder geval niet kaal' zeg ik hardop. Hij houdt de deur voor haar open en dan zie ik zijn gezicht. 'NEEEE, WAAROM HIJ! dit kan toch niet waar zijn' Ik zie hoe ze samen in stappen en weg rijden. 'hoe kan ze me dit aan doen?' 'MIJN LEVEN IS EEN HEL' schreeuw ik tegen niemand in het bijzonder. 'alles gaat fout' Ik wil naar Charlotte toe, maar ik herinner me dat ze ziek is en dat ze niemand wil zien. 'Cilia dan? nee, Nu we hebben ruzie. weet je nog Carly?' Ik loop weer naar mijn laptop en ik zoek foto's op, leuke plaatjes. Uiteindelijk ga ik anoniem chatten.

jij: hoi
ander: hey
ander: j/m
jij: m
ander: kom je boven op me liggen

chat beëindigen

ik zucht even. Het lijkt wel of ik iedere keer met dezelfde chat. hier heb ik dus ook geen afleiding aan. Ik voel m'n maag knorren. 'zal ik toch iets eten?' 'Nee, daar word je dik van' 'maar als mam straks de pannenkoeken in de koelkast ziet liggen weet ze dat ik niet gegeten heb' 'dan gooi je ze weg' 'of...' 'ja, dat ga ik doen'

Met de pannenkoeken onder mijn arm loop ik naar mijn vriendjes toe. snaterend komen ze aan gezwommen. 'hallo, lieve eendjes. ik heb pannenkoeken voor jullie' zeg ik met een tè zoete stem. Ik begin stukjes af te scheuren en ik gooi ze in de vijver. Ik zie hoe de eenden erop af zwemmen om het grootste stuk te krijgen. als het bord bijna leeg is zie ik een hond door de bosjes lopen. 'Dat lijkt wel.. nee dat is haar hond' gauw ren ik er op af. maar als ik er ben is de hond weg. "Domino?' vraag ik voorzichtig. heb ik het gedroomd? Verdrietig draai ik me om. Zelfs hier is geen afleiding. Ik wil naar huis lopen maar struikel over een eend. Luid kwaakend rent ze opzij. Met een plof beland ik in het gras. de eend draait zich om en voorzichtig komt ze weer dichterbij. Dan zie ik het. Alle eenden uit de vijver zijn achter me aan gekomen. 'vinden jullie de pannenkoeken zo lekker?' Ik kijk naar het bord dat naast me ligt. Er ligt nog 1 halve pannenkoek. 2 eenden hebben het ook gezien en scheuren er stukken af met hun snavels. Ik krabbel op en pak het bord. de twee eenden staan er nog steeds op. 'gosh, ik wist niet dat eenden zo zwaar waren' ik leg het bord weer neer en ik pak de halve pannenkoek tussen de twee snavels vandaan. Ik gooi hem naar de eend 'omdat ik over je gestruikeld ben.' Iedereen wagelt nu naar de eend met de pannenkoek. glimlachend loop ik weg. 'Wat een leuke beesten

Eenmaal thuis is mijn vrolijkheid weer helemaal weg. het is pas 5 uur. 'hier helpt maar een ding tegen' zeg ik tegen mezelf en even later sta ik in mijn rode jurkje en gestifte lippen beneden. 'let's party'
Om 6 uur sta ik voor een gesloten dancingqueen. mijn favo disco. Ik ga op de stoep zitten. Om half 7 gaat hij open. Nog niemand is er. nee tuurlijk niet wie is er zo gek om te komen als dancingqueen open gaat. Of zelfs nog vóor openingstijd. Ik probeer nergens aan te denken. Mijn hoofd helemaal leeg maken. 'hey, wat doe jij hier zo vroeg?' ik kijk op. daar staat hij. 'wat doe jíj hier zo vroeg?' 'ik zag je zitten'antwoord hij rustig. 'maar wat is er met jou aan de hand, je ziet lijkbleek' 'zo voel ik me ook' Ik voel hoe hij zijn warme armen om me heen slaat. Ik voel me warmer worden, ik voel me beter. 'kom je hij is open' fluistert hij in mijn oor. Met z'n arm nog om me heen, lopen we naar binnen. Ik voel die ene vraag prikken. Hoe heet je?