2. I knew you were trouble

''HALLELUJAH'' schreeuwde ik hard toen mijn voeten de Amerikaanse grond raakten. Dit is toch een geweldige ervaring. Ik, Amy, uit het kleine dorpje Cambridge. Een plaatsje net buiten Londen. Maar oh, wat was ik moe. Ik heb zo lang in dat vliegtuig gezeten niet te geloven. Het was hier nu 2 uur midden in de nacht maar het was nog zo'n lekker weer.

''Mam, pap, ik ben jullie eeuwig dankbaar!''

''Je moet je vader bedanken lieverd. Hij is hier voor werk.'' zei mijn moeder lachend. Oh natuurlijk, mijn vader komt hier voor zijn werk. Het is toch te gek dat wij meemogen. Maar het is raar, ik weet eigenlijk niet eens wat hij nou precies moet doen en gaat doen. Ach, hij weet wat hij doet en ik ben in AMERIKA.

''Wat gaan we als eerste doen?'' Vroeg ik gelijk aan mijn ouders.

''Nou, eerst gaan we onze koffers halen en dan nemen we de taxi naar ons hotel. Dan gaan we onze spullen uitpakken natuurlijk en even de stad verkennen. 's Avonds gaan we lekker uiteten en we gaan ook wel een beetje op tijd naar bed meiden.'' zei mijn moeder toen we richting de plek liepen waar we de koffers konden halen.

''Maar...'' ''Geen gemaar Jamie!'' zei mijn vader waardoor ik moest lachen en een boze blik van Jaimie kreeg. Ik stak mijn tong uit en liep achter mijn moeder aan naar binnen.

Ik zag mijn opvallende koffer al op de bank liggen. Een panterprint koffer, hij was echt gèweldig! Ik had hem juist gekozen omdat hij zo fout was en gewoon erg opviel. Toen we allemaal onze koffers hadden liepen we weer naar buiten waar genoeg taxi's stonden die ons naar het hotel wilde brengen. We zaten in het Grand Hotel, best een bekend hotel in Amerika volgens mij. Ik had geen idee hoe we dat konden betalen maar het zal ook wel aan mijn vaders werk liggen.

Mijn moeder heeft altijd gezegd dat we er niet naar moeten vragen en ik heb gewoon geluisterd, als ze het willen vertellen, vertellen ze het wel maar ik ga er niet naar vragen.

We spraken de eerste en de beste taxi-chauffeur aan die we zagen en na 15 minuten waren we bij het hotel. Het was echt super mooi hier en wat een geweldig hotel. We werden gelijk aangesproken door een meneer in een pak bij de receptie.

''Goedemiddag heer en dames. Kan ik u ergens mee helpen?''

''Wij hebben een reservering onder de naam Wilder!'' zei mijn vader tegen de meneer.

''Ik zie het. U kunt uw koffers hier laten, die worden naar boven gebracht en dan kunt u met mij meelopen.''

We liepen naar de lift en gingen naar de 15e verdieping. de een-na-laatste verdieping. Ik hoorde het geluidje van de lift als teken dat we er waren. We liepen de gang in en het viel mij op dat er maar weinig kamers waren hier. We stopten voor kamer nummer 154 en de duur werd voor ons open gedaan. we kregen allemaal eerst ons eigen pasje en toen liepen we de hotelkamer in. Het was hier echt gigantisch gewoon. Er was een soort woonkamer en 3 slaapkamers. ! zou voor mijn ouders zijn en Jamie en ik zouden ook onze eigen kamer hebben. Ik liep gelijk naar één van de kamers voordat mijn zus kon kiezen welke ze nam en gooide mijn tas op het grote bed.

''Ik ga het hier zo naar mijn zin hebben.'' zei ik zachtjes tegen mezelf.

''We gaan vanavond de stad in Amy.'' zei mijn zus vanuit de kamer naast mij.

''Waarom?'' vroeg ik toen ze bij me in de deuropening ging staan.

''We gaan de stad samen verkennen.'' zei ze met een knipoog.

Ugh. One Direction komt natuurlijk vanavond aan. Dear Lord be with me on this. Heel erg bedankt One Direction